Выслоўяў Саламонавых 31 разьдзел
Кніга выслоўяў Саламонавых
Пераклад Васіля Сёмухі → Пераклад Антонія Бокуна
Слова Лемуіла цара. Настаўленьне, якое дала яму маці ягоная:
Словы Лемуэля, валадара, выслоўі, якім навучыла яго маці ягоная.
што, сыне мой? Што, сыне ўлоньня майго? Што, сыне зарокаў маіх?
Што, сыне мой? Што, сыне жывата майго? Што, сыне абяцаньняў маіх?
Не аддавай жанчыне сілы тваёй, ні шляхоў тваіх пагубніцам цароў.
Не давай жанчынам сілы тваёй, ані шляхоў тваіх нішчыцелькам валадароў.
Не царам, Лемуіле, не царам піць віно, і не князям — сякеру,
Не валадарам, Лемуэлю, не валадарам піць віно, і не князям — сікеру,
каб, напіўшыся, яны не забылі закона і не перакруцілі суд усіх прыгнечаных.
каб не напіліся і не забыліся яны на напісанае, і каб не скрывілі суд для ўсіх прыгнечаных.
Дайце сякеру таму, хто гіне, і віно засмучанаму душою;
Дайце сікеру таму, хто гіне, а віно — засмучаным душою.
хай ён вып’е і забудзе беднасьць сваю і не згадае больш пра сваю пакуту.
Няхай вып’е такі і забудзецца на бядоту сваю, і ня памятае больш цяжару свайго.
Размыкай вусны свае за безгалосага і дзеля абароны ўсіх занядбаных.
Адчыні вусны твае дзеля нямых, дзеля абароны ўсіх сіротаў.
Размыкай вусны свае дзеля правасудзьдзя і дзеля беднага і гаротнага.
Адчыні вусны твае, судзі праведна, абараняй прыгнечанага і беднага.
Хто знойдзе дабрадзейную жонку? цана яе вышэй за жэмчуг.
Хто знойдзе жонку дабрадзейную? Яна даражэй за пэрліны.
Пэўнае ў ёй сэрца мужа яе, і не застанецца ён бяз прыбытку.
Пэўнае ў ёй сэрца мужа яе, і ён не застанецца без прыбытку.
Яна аддае яму дабром, а ня злом, ва ўсе дні жыцьця свайго.
Яна дае яму дабро, а ня зло, у-ва ўсе дні жыцьця свайго.
Здабывае воўну і лён, і ахвотна працуе сваімі рукамі.
Шукае яна воўну і лён, і ахвотна працуе рукамі сваімі.
Яна, як купецкія караблі, здалёку вязе свой хлеб.
Яна падобная да караблёў купецкіх, здалёк прыносіць хлеб свой.
Яна ўстае на досьвітку, і раздае ежу ў доме сваім і належнае слугам сваім.
І ўстае яна сярод ночы, і раздае ежу ў доме сваім, і належнае служкам сваім.
Падумае пра поле, і купляе яго; ад плёну рук сваіх садзіць вінаграднік.
Падумае яна пра поле, і купляе яго, з плоду рук сваіх закладае вінаграднік.
Апярэзвае сілаю сьцёгны свае і мацуе мышцы свае.
Яна падпярэзвае моцаю сьцёгны свае і ўмацоўвае рамёны свае.
Яна адчувае, што занятак яе добры, і — сьветач яе ня тухне і ўначы.
Яна адчувае, што добры занятак яе, і сьветач яе ня тухне і ўначы.
Працягвае рукі свае да прасьніцы, і пальцы яе бяруцца за верацяно.
Працягвае рукі свае да кудзелі, а далоні яе трымаюць верацяно.
Далоню сваю яна растуляе беднаму, і руку сваю падае ўбогаму.
Далоні свае адкрывае прыгнечанаму, і руку сваю працягвае беднаму.
Не баіцца сьцюжы для сям’і сваёй, бо ўся сям’я яе апранута ў двайную адзежу.
Не баіцца сьцюжы для дому свайго, бо ўвесь дом яе ў кармазын апрануты.
Яна робіць сабе дываны; вісон і пурпура — вопратка яе.
Дываны яна робіць сабе, вісон і пурпур — адзеньне яе.
Муж яе вядомы каля брамы, калі сядзіць са старэйшынамі зямлі.
У брамах [гораду] вядомы муж ейны, калі сядзіць сярод старшыняў зямлі.
Яна робіць покрывы, і прадае, і паясы дастаўляе купцам Фінікійскім.
Робіць яна палатніну, і продае яе, і дастаўляе паясы купцам Хананейскім.
Моц і прыгажосьць яе — вопратка яе, і весела глядзіць яна ў будучыню.
Сіла і велічнасьць — адзеньне яе, і радуецца яна дню, што прыходзіць.
Вусны свае растуляе з мудрасьцю, і добрая парада на языку ў яе.
Яна адкрывае вусны свае з мудрасьцю, і міласэрнае настаўленьне на языку ў яе.
Яна сочыць за гаспадаркай у доме сваім і ня есьць хлеба гультайскага.
Яна пільнуе шэсьце дому свайго і ня есьць хлеба гультайства.
Устаюць дзеці — і дагаджаюць ёй, — муж, і хваліць яе:
Устаюць дзеці ейныя, і называюць шчасьлівай яе, і муж ейны хваліць яе:
«шмат было жонак дабрадзейных; але ты пераўзышла іх усіх».
«Шмат было жанчынаў дабрадзейных, але ты пераўзыйшла іх усіх!»
Мілавіднасьць падманлівая і прыгажосьць марная; а жонка, якая баіцца Госпада, вартая пахвалы.
Прывабнасьць падманлівая і прыгажосьць марная, але жанчына, якая баіцца ГОСПАДА, годная пахвалы.
Дайце ёй ад плёну рук яе, і хай праславяць яе каля брамы ўчынкі яе!
Дайце ёй з пладоў рук ейных, і няхай справы яе ў брамах [гораду] хваляць яе.
