Эклезіяста 3 разьдзел

 

 

Усё мае сваю пару, і гадзіна кожнае дзеі — пад небам.

 

Для ўсяго ёсьць свой тэрмін, і час для кожнай рэчы пад небам;

Ёсьць пара нарадзіцца, і пара памерці, пара насаджаць, і пара вырываць пасаджанае.

 

Час нараджацца і час паміраць, час садзіць і час вырываць тое, што пасаджана.

Пара забойства, і пара гаеньня; пара разбураць, і пара будаваць;

 

Час забіваць і час лекаваць, час разбураць і час будаваць.

пара плачу, і пара весялосьці; пара бедаваць, і пара танцаваць;

 

Час плакаць і час сьмяяцца, час галасіць і час танчыць.

пара раскідаць камяні, і пара зьбіраць камяні; пара абдымаць, і пара ўхіляцца абдоўмаў;

 

Час кідаць камяні і час зьбіраць камяні, час абдымаць і час пазьбягаць абдымкаў.

пара шукаць, і пара губляць; пара ашчаджаць, і пара выкідаць;

 

Час шукаць і час губляць, час захоўваць і час пакідаць.

пара разьдзіраць, і пара зашываць; пара маўчаць, і пара прамаўляць;

 

Час разьдзіраць і час сшываць, час маўчаць і час гаварыць.

пара кахаць, і пара ненавідзець; пара вайне, і пара міру.

 

Час любіць і час ненавідзець, час вайны і час міру.

Якая карысьць таму, хто працуе, з таго, над чым ён працуе?

 

Што за карысьць мае з працы сваёй той, хто працуе?

Бачыў я гэты клопат, які Бог даў сынам чалавечым, каб мелі сабе турботу.

 

І я ўбачыў занятак, які даў Бог сынам чалавечым, каб яны займаліся ім.

Усё Ён цудоўным зрабіў сваёю парою і вечнасьць паклаў ім у сэрца, хоць ня кемяць яны ў тых справах, што Бог учыніў, ад пачатку і да канца.

 

Усё Ён зрабіў прыгожым у свой час; і даў ім вечнасьць у сэрца, аднак чалавек не спасьцігне справаў, якія робіць Бог, ад пачатку аж да канца.

Уведаў я, што няма ім нічога лепшага, як весяліцца і ў жыцьці сваім добрае толькі ўчыняць.

 

І даведаўся я, што няма для іх нічога лепшага, як весяліцца і рабіць добрае ў жыцьці сваім.

І калі які чалавек есьць і п’е і бачыць дабро ва ўчынках сваіх, дык гэта — дар Божы.

 

І тое, што кожны чалавек есьць і п’е, і бачыць добрае з усёй цяжкай працы сваёй, — гэта дар Божы.

Уведаў я, што ўсё, што робіць Бог, застаецца навекі; Ён робіць так, каб багавейна ступалі перад абліччам Яго.

 

І даведаўся я, што ўсё, што робіць Бог, трывае на вякі; нельга да таго дадаць і нельга ад таго адняць, і Бог робіць так, каб баяліся аблічча Яго.

Што было, тое ёсьць і цяпер, і што будзе, тое было ўжо; і пакліча Бог мінулае.

 

Тое, што было, цяпер ёсьць, і тое, што мае быць, ужо было, і Бог знаходзіць тое, што прамінула.

Яшчэ я пад сонцам пабачыў: месца суду — а там беззаконьне; месца праўды — а там няпраўда

 

І яшчэ бачыў я пад сонцам: месца суду, а там беззаконьне, месца праведнасьці, а там няправасьць.

І сказаў я ў сэрцы маім: «Судзіць будзе Бог праведнага і грэшнага; бо на кожную справу прызначана пара і суд на кожную дзею тваю».

 

Сказаў я ў сэрцы маім: “Праведніка і бязбожніка будзе судзіць Бог, бо там ёсьць час на кожную рэч і на кожную справу”.

Сказаў я ў сэрцы маім сынам чалавечым, каб Бог іх выпрабаваў і каб убачылі яны, што самі ў сабе яны — жывёлы:

 

Сказаў я ў сэрцы маім пра сыноў чалавечых, што Бог ачышчае іх і паказвае, што яны самі па сабе — як тая жывёла.

бо доля ў сыноў чалавечых і доля ў жывёлін — доля адна; як паміраюць тыя, так паміраюць і гэтыя, і адно дыханьне ва ўсіх, і няма ў чалавека над жывёлінаю перавагі, бо ўсё — марнасьць!

 

Бо доля сыноў чалавечых і доля жывёлы — аднолькавая доля; як тыя паміраюць, так і гэтыя паміраюць, і дух [жыцьця] аднолькавы для ўсіх, і няма ў чалавека перавагі над жывёлаю, бо ўсё — марнасьць.

Усё ідзе ў адно месца; усё выйшла з тла, і ўсё вяртаецца ў тло.

 

Усё ідзе ў адно месца, усё з пылу паўстала, і ўсё ў пыл вяртаецца.

Хто ведае: ці дух сыноў чалавечых падымаецца ўгору, а ці дух жывёл апускаецца долу, у зямлю?

 

Хто ведае, ці дух сыноў чалавечых узыходзіць угору, ці дух жывёлы зыходзіць уніз, у зямлю?

І вось убачыў я, што няма нічога лепшага чалавеку, як радавацца з учынкаў сваіх: бо гэта — доля яго; хто ж бо яго прывядзе паглядзець на тое, што пасьля яго будзе?

 

І ўбачыў я, што нічога няма лепшага для чалавека, як радавацца са справаў сваіх, бо гэта доля ягоная. Бо хто прывядзе яго паглядзець на тое, што будзе пасьля яго?