3 Яна 1 разьдзел

 

 

Старац — любаснаму Гаію, якога я ў ісьціне люблю.

 

Старшы — любоваму Ґаю, каторага я люблю запраўды.

Любасны! малюся, каб табе здаровілася і шчасьціла ва ўсім, як шчасьціць душы тваёй.

 

Умілаваны! зычу, каб у вусім ты добра меўся і здаровы быў, таксама як душа твая добра маецца.

Бо я вельмі ўсьцешыўся, калі прыйшлі браты і засьведчылі пра тваю вернасьць, як ты ходзіш у ісьціне.

 

Бо я вельма ўсьцешыўся, як прышлі браты й пасьветчылі праўду тваю, як ты жывеш у праўдзе.

Няма мне большае радасьці, як чуць, што дзеці мае ходзяць у ісьціне.

 

Імне няма большае радасьці, як чуць, што дзеці мае жывуць у праўдзе.

Любасны! ты як верны дзееш у тым, што робіш братам і вандроўнікам;

 

Умілаваны! верна робіш тым, што чыніш братом і падарожным,

яны засьведчылі перад царквою пра любоў тваю; ты добра зробіш, калі адпусьціш іх, як яно трэба дзеля Бога,

 

Каторыя сьветчаць перад царквою празь міласьць тваю. Ты добра зробіш, калі адпусьціш іх, як годна ў Богу,

бо яны дзеля імя Ягонага пайшлі, ня ўзяўшы нічога ад язычнікаў.

 

Бо дзеля Імені Ягонага яны пайшлі, ня ўзяўшы нічога ад паган.

Дык вось павінны мы прымаць іх такіх, каб зрабіцца спрыяльнікамі ісьціне.

 

Дык мы маем гасьцінна прыймаць таковых, каб быць супрацаўнямі праўды.

Я пісаў быў царкве; але Дыятрэф, які любіць быць першым у іх, ня прымае нас.

 

Я пісаў штось царкве, але Дыётрэф, каторы любе быць першым у іх, ня прыймае нас.

Таму, калі я прыйду, дык узгадаю ўчынкі, якія ён робіць, ганячы словамі ліхімі нас, і, не задавальняючыся гэтым, і сам ня прымае братоў, і забараняе тым, што жадаюць прымаць, і выганяе іх з царквы.

 

Затым, калі я прыйду, я прыпомню ўчынкі ягоныя, каторыя ён чыне, гукаючы на нас благія словы, і, ня маючы гэтага досыць, і сам ня прыймае братоў, і тых, што хацелі б, узьдзержуе й выганяе з царквы.

Любасны! не ўпадабняйся ліхому, а добраму. Хто робіць дабро, той Божы; а хто робіць ліха, ня бачыў Бога.

 

Умілаваны! не пераймай благога, але добрае. Хто робе дабро, тый з Бога; хто робе ліха, тый ня бачыў Бога.

Пра Дзімітрыя засьведчылі ўсе і сама ісьціна; сьведчым таксама і мы, і вы ведаеце, што сьведчаньне нашае ў ісьціне.

 

Празь Зьмітру пасьветчана ўсімі і самою праўдаю; сьветчым таксама й мы, і вы ведаеце, што сьветчаньне наша праўдзіва.

Многае меўся я напісаць; ды не хачу пісаць табе чарнілам і трысьцінкаю,

 

Шмат я меў пісаць, але не хачу пісаць да цябе чэрняю й пяром,

спадзяюся ж бо неўзабаве пабачыць цябе і пагутарыць вуснамі ў вусны.

 

А спадзяюся ўборзьдзе бачыць цябе, і будзем мужаваць вуснамі да вуснаў.

Мір табе! вітаюць цябе сябры; павітай сяброў паіменна. Амін.

 

Супакой табе; паздаровай прыяцеляў, паздаровай прыяцеляў наймя.