Дзеі 4 разьдзел

 

 

Калі яны прамаўлялі да людзей, да іх падступіліся сьвятары і начальнікі варты пры храме і садукеі,

 

І як яны гукалі да люду, прыступілі да іх сьвятарове а ўраднікі сьвятыні а садукеі,

угневаныя, што яны вучаць людзей і прапаведуюць у Ісусе ўваскрэсеньне зь мёртвых.

 

Надта парушаючыся з тае прычыны, што яны наўчаюць люд і абяшчаюць у Ісусу ўскрысеньне зь мертвых.

і наклалі на іх рукі і аддалі іх пад варту да раніцы; бо ўжо зьвечарэла.

 

І наклалі на іх рукі, і пасадзілі іх да вязьніцы да раньня, бо ўжо быў вечар.

Многія з тых, што слухалі слова, уверавалі; і было такіх людзей лікам каля пяці тысяч.

 

Але шмат хто з тых, што чулі слова, уверылі, і быў лік мужоў каля пяцёх тысячаў.

На другі дзень сабраліся ў Ерусаліме начальнікі іхнія і старэйшыны і кніжнікі,

 

І сталася назаўтрае нараніцы, што зьберліся ў Ерузаліме начэльнікі іхныя а старцы а кніжнікі.

і Анна першасьвятар і Каяфа і Ян і Аляксандр і іншыя з роду першасьвятарскага,

 

А Ганна, найвышшы сьвятар, а Каяпа а Яан а Аляксандра, і колькі было іх із роду найвышшага сьвятара;

і, паставіўшы іх пасярэдзіне, пыталіся: якою сілаю альбо якім імем вы зрабілі гэта?

 

І, пастанавіўшы іх пасярэдзіне, пыталіся: «Якой сілаю альбо ў якім іменю вы ўчынілі гэта?»

Тады Пётр, прасякнуты Духам Сьвятым, сказаў ім: начальнікі людзкія і старэйшыны Ізраільскія!

 

Тады Пётра, напоўніўшыся Духа Сьвятога, сказаў ім: «Начэльнікі люду а старцы,

калі ў нас пытаюцца сёньня адказу за дабрачынства чалавеку нядужаму, як ён здаровы стаўся,

 

Калі мы сядні выпытаваны ўзглядам добрага ўчынку калеку, як ён быў уздароўлены;

дык хай будзе вядома ўсім вам і ўсяму народу Ізраільскаму, што імем Ісуса Хрыста Назарэя, Якога вы ўкрыжавалі, Якога Бог уваскрэсіў зь мёртвых, Ім пастаўлены ён перад вамі здаровы:

 

Няхай будзе ведама вам усім і ўсяму люду ізраельскаму, што ў іменю Ісуса Хрыста Назарэцкага, Каторага вы ўкрыжавалі, Каторага Бог ускрысіў зь мертвых, у Ім пастаноўлены ён тут перад вамі здаровы.

Ён — камень, пагарджаны вамі будаўнікамі, але ён зрабіўся галавою вугла, і няма ні ў кім іншым ратунку;

 

Ён ё камень, пагрэбаваны вамі будаўнічымі, Каторы стаў галаўным каменям,

бо няма другога імя пад небам, дадзенага людзям, якім належала б нам уратавацца.

 

І няма ні ў кім іншым спасеньня; бо няма іншага імені пад небам, данага людзём, каторым мы маглі б спасьціся».

Убачыўшы адвагу Пятра і Яна і зьмеціўшы, што яны людзі някніжныя і простыя, яны зьдзіўляліся; тым часам пазнавалі іх, што былі яны зь Ісусам;

 

І бачачы адвагу Пётраву а Яанаву, і зацеміўшы, што яны някніжныя а простыя, яны дзіваваліся; і пазналі, што яны былі зь Ісусам;

але бачачы ацаленага чалавека, які стаяў зь імі, нічога сказаць не маглі насуперак.

 

Бачачы ж стаячага зь імі ўздароўленага чалавека, нічога не маглі сказаць напярэк.

І, загадаўшы ім выйсьці з сынедрыёна, раіліся паміж сабою,

 

І, расказаўшы ім выйсьці з рады, разважалі мяжсобку,

кажучы: што нам зрабіць з гэтымі людзьмі? бо ўсім, хто жыве ў Ерусаліме, вядома, што яны ўчынілі на яве цуд, і мы ня можам аспрэчыць гэтага;

 

Кажучы: «Што нам рабіць із гэтымі людзьмі? бо, што запраўды яўны знак стаўся перазь іх, ведама ўсім жыхарам Ерузаліму, і мы ня можам заперачыць гэтага.

але, каб больш не раскрылася гэта ў народзе, з пагрозай забаронім ім, каб не казалі пра імя гэтае нікому зь людзей.

 

Але, каб далей гэта не пашыралася памеж люду, стродка прыгразіма ім наперад у гэтым імені нікому ня гукаць».

І, паклікаўшы іх, загадалі ім зусім не прапаведаваць і ня вучыць у імя Ісуса.

 

І, гукнуўшы іх, абавязалі не вымаўляць ані вучыць у імені Ісусавым.

Але Пётр і Ян сказалі ім у адказ: памяркуйце, ці справядліва перад Богам — слухацца вас болей, чым Бога?

 

Але Пётра а Яан, адказуючы, сказалі ім: «Ці справядліва гэта перад Богам валей вас слухаць, чымся Бога? рассудзіце.

Мы ня можам не гаварыць пра тое, што бачылі і чулі.

 

Што да нас, мы ня можам узьдзяржацца ад гуканьня таго, што мы бачылі й чулі».

А тыя, прыстрашыўшы, адпусьцілі іх, не знайшоўшы магчымасьці пакараць іх, з прычыны людзей, бо ўсе славілі Бога за тое, што адбылося;

 

А яны, пагразіўшы балей ім, адпусьцілі іх, не знаходзячы спосабу пакараць іх, з прычыны люду; бо ўсі славілі Бога за сталае.

бо больш за сорак гадоў было таму чалавеку, зь якім сталася гэтае дзіва выздараўленьня.

 

Бо звыш сараку год было таму чалавеку, што зь ім стаўся гэты знак уздараўленьня.

Адпушчаныя, яны прыйшлі да сваіх і пераказалі, што казалі ім першасьвятары і старэйшыны.

 

І, будучы адпушчаныя, яны прышлі да сваіх і паведамілі ўсе, што старшыя сьвятары а старцы казалі ім.

А яны, выслухаўшы, аднадушна ўзвысілі голас да Бога і сказалі: Валадару Божа, Які стварыў неба і зямлю і мора і ўсё, што ў іх!

 

Яны ж, пачуўшы, згодна ўзьнялі голас свой да Бога й сказалі: «Спадару, Ты Тый, што ўчыніў неба й зямлю й мора і ўсе, што ў іх!

Ты вуснамі бацькі нашага Давіда, раба Твайго, сказаў праз Духа Сьвятога: «чаго бунтуюць язычнікі, і народы намышляюць марнасьць?

 

Ты вуснамі айца нашага Давіда, слугі Свайго, сказаў Духам Сьвятым: "Чаго пыхата шалеюць народы, і люды выдумляюць пустое?

Паўсталі цары зямныя, і князі сабраліся разам супраць Госпада і супраць Хрыста Яго,

 

Каралёве земныя а дзяржаўцы зьберліся разам на Спадара а на Хрыста".

бо сапраўды сабраліся ў горадзе гэтым супраць Сьвятога Сына Твайго Ісуса, памазанца Твайго, Ірад і Понцій Пілат зь язычнікамі і народам Ізраільскім,

 

Бо запраўды зьберліся ў месьце гэтым на Сьвятое Дзяцё Твае Ісуса, памазанага Табою, Гірад а Понт Пілат із паганамі й людам ізраельскім,

каб зрабіць тое, чаму быць наканавала рука Твая і рада Твая.

 

Каб зрабіць тое, што рука Твая а рада Твая наканавала, каб сталася.

І сёньня, Госпадзе, глянь на пагрозы іхнія і дай рабам Тваім з усёй сьмеласьцю гаварыць слова Тваё,

 

А цяпер, Спадару, глянь на пагрозы іхныя і дай слугам Сваім адважна казаць слова Твае,

тады як Ты прасьціраеш руку Тваю на гаеньне і на тварэньне азнакаў і цудаў імем Сьвятога Сына Твайго Ісуса.

 

У каторым Ты выцягуеш руку Сваю на ўздараўленьне а на ўчыненьне знакоў а чудосаў імям Сьвятога Дзіцяці Твайго Ісуса».

І, як памаліліся, здрыганулася месца, дзе яны былі сабраліся, і ўсе прасякнуліся Духам Сьвятым і абвяшчалі слова Божае сьмела.

 

І як яны маліліся, затрэслася месца, на каторым яны былі зьбершыся, і ўсі напоўніліся Духам Сьвятым, і казалі слова Божае адважна.

А ў мноства людзей, што ўверавалі, было адно сэрца і адна душа; і ніхто нічога з дастаткаў сваіх не называў сваім, а ўсё ў іх было супольнае.

 

І ў множасьці тых вернікаў было адно сэрца й адна душа; і ніхто не казаў, што што-лень з тога, што ён меў, было ягонае собскае, але ўсе ў іх было супольнае.

Апосталы зь вялікаю сілай сьведчылі пра ўваскрэсеньне Госпада Ісуса Хрыста; вялікая мілата была на ўсіх іх.

 

І зь вялікай моцаю апосталы сьветчылі праз ускрысеньне Спадара Ісуса, і вялікая ласка была на іх усіх.

Ня было сярод іх анікога ў нястачы; бо ўсе, хто валодаў землямі альбо дамамі, прадаючы іх, прыносілі грошы ад продажу

 

Ня было памеж іх нікога патрабуючага; бо каторыя былі собсьнікамі земляў альбо дамоў, прадаючы іх, прыносілі цэны праданых,

і клалі да ног апосталаў; і кожнаму давалася, у чым хто меў патрэбу.

 

І клалі ля ног апосталаў; і дзялілі на кажнага подле яго патрэбы.

Так Ёсія, празваны апосталамі Варнавам, — што азначае «сын суцяшэньня», лявіт, родам Кіпрэец,

 

Гэтак Язэп, катораму апосталы далі мянушку Варнава, што знача «Сын пацяшэньня», Левіт, родам Кіпрыянін,

у якога была свая зямля, прадаўшы яе, прынёс грошы і паклаў да ног апосталаў.

 

Маючы зямлю, прадаўшы яе, прынёс грошы і паклаў іх ля ног апостальскіх.