Лукаша 22 разьдзел

Паводле Лукаша Сьвятое Дабравесьце
Пераклад Васіля Сёмухі → Пераклад Рыма-Каталіцкага Касцёла

 
 

Набліжалася сьвята праснакоў, якое называлася Пасхаю;
 
Набліжалася свята Праснакоў, якое называецца Пасхай.

і намышлялі першасьвятары і кніжнікі, як бы загубіць Яго, бо баяліся народу.
 
Першасвятары з кніжнікамі шукалі, як забіць Езуса, бо баяліся народу.

І ўвайшоў сатана ў Юду, празванага Іскарыётам, аднаго зь ліку дванаццацёх,
 
А сатана ўвайшоў у Юду, аднаго з Дванаццаці, якога звалі Іскарыётам.

і ён пайшоў і гутарыў зь першасьвятарамі і начальнікамі, як Яго выдаць ім.
 
Ён пайшоў і дамовіўся з першасвятарамі і дазорцамі святыні, як ён ім выдасць Езуса.

Яны ўзрадаваліся і згадзіліся даць яму грошай;
 
Тыя ж узрадаваліся і згадзіліся даць яму срэбранікаў.

і ён абяцаўся, і шукаў зручнага часу, каб выдаць Яго ім ня прылюдна.
 
І ён абяцаў, і шукаў нагоды выдаць ім Яго здалёк ад народу.

І настаў дзень праснакоў, у які трэба было закалоць пасхальнае ягня;
 
Настаў дзень Праснакоў, калі трэба было прыносіць пасхальную ахвяру.

і паслаў Ісус Пятра і Яна, сказаўшы: ідзеце, прыгатуйце нам есьці пасху.
 
Тады Езус паслаў Пятра і Яна, кажучы: «Пайдзіце і прыгатуйце нам з’есці пасху».

А яны сказалі Яму: дзе скажаш нам прыгатаваць?
 
Тыя спыталіся: «Дзе хочаш, каб мы прыгатавалі?»

Ён сказаў ім: вось, пры ўваходзе вашым у горад сустрэнецца з вамі чалавек, які нясьціме збанок вады; ідзеце сьледам за ім у дом, у які ўвойдзе ён.
 
Ён адказаў ім: «Калі будзеце ўваходзіць у горад, сустрэне вас чалавек, які будзе несці збан вады. Ідзіце за ім у дом, у які ўвойдзе.

і скажэце гаспадару дома: Настаўнік кажа табе: дзе пакой, у якім бы Мне есьці пасху з вучнямі Маімі?
 
І скажыце гаспадару дома: “Настаўнік пытаецца ў цябе: дзе святліца, у якой Я магу з’есці пасху з вучнямі Маімі?”

І ён пакажа вам сьвятліцу вялікую засланую; там прыгатуйце.
 
Ён пакажа вам вялікі засланы верхні пакой; там прыгатуеце».

Яны пайшлі і знайшлі, як сказаў ім, і прыгатавалі пасху.
 
Яны пайшлі і знайшлі так, як сказаў ім, і прыгатавалі пасху.

І калі настала гадзіна, Ён узьлёг, і дванаццаць апосталаў зь Ім,
 
Калі настала гадзіна, Езус заняў месца за сталом, і Апосталы разам з Ім.

і сказаў ім: вельмі хацеў Я есьці з вамі гэтую пасху раней Маіх пакутаў,
 
І сказаў ім: «Я вельмі хацеў спажыць гэтую пасху з вамі, перш чым буду цярпець,

бо кажу вам, што ўжо ня буду есьці яе, пакуль яна ня ўчыніцца ў Царстве Божым.
 
бо кажу вам, што ўжо не буду есці яе, аж пакуль яна не здзейсніцца ў Божым Валадарстве».

І ўзяўшы чару і падзякаваўшы, сказаў: прымеце яе і падзялеце паміж сабою;
 
І, узяўшы келіх, узнёс падзяку і сказаў: «Вазьміце гэта і падзяліце паміж сабою,

бо кажу вам, што ня буду піць ад плоду вінаграднага, пакуль ня прыйдзе Царства Божае.
 
бо кажу вам, што адгэтуль не буду піць ад вінаграднага плоду, пакуль не прыйдзе Божае Валадарства».

І ўзяўшы хлеб і падзякаваўшы, пераламаў і падаў ім, кажучы: гэта ёсьць Цела Маё, якое за вас аддаецца; гэта выконвайце на ўспамін пра Мяне.
 
І, узяўшы хлеб, узнёс падзяку, паламаў і даў ім, кажучы: «Гэта ёсць Цела Маё, якое за вас будзе выдана. Гэта чыніце на Маю памяць».

Таксама і чару пасьля вячэры, кажучы: гэтая чара ёсьць новы запавет у Маёй Крыві, якая за вас праліваецца;
 
Таксама ўзяў і келіх пасля вячэры, кажучы: «Гэты келіх ёсць новым запаветам у Крыві Маёй, якая за вас будзе праліта.

і вось, рука прадажніка Майго са Мною за сталом;
 
Аднак вось рука таго, хто выдасць Мяне, на стале са Мною.

у астатнім, Сын Чалавечы ідзе, як прадвызначана; але гора таму чалавеку, якім Ён выдаецца.
 
Бо сапраўды, Сын Чалавечы ідзе як вызначана, але гора таму чалавеку, які выдае Яго!»

І яны пачалі пытацца адзін у аднаго, хто б зь іх быў той, які гэта зробіць.
 
І яны пачалі пытацца адзін у аднаго, хто з іх збіраецца ўчыніць гэта.

А была і спрэчка паміж імі, хто зь іх павінен уважацца за большага.
 
Узнялася спрэчка паміж імі, хто з іх павінен лічыцца большым.

Ён жа сказаў ім: цары валадараць над народамі і ўлады іхнія дабрадзеямі называюцца;
 
А Езус адказаў ім: «Каралі народаў пануюць над імі, і валадары іх называюцца дабрадзеямі.

а вы ня так: але хто з вас большы, будзь як меншы, і начальнік будзь, як слуга.
 
У вас жа няхай будзе не так, але большы сярод вас няхай будзе як меншы, а правадыр — як слуга.

Бо хто большы: той, хто ўзьлягае, ці хто слуга? Ці ня той, хто ўзьлягае? А Я сярод вас, як слуга.
 
Бо хто большы? Той, хто сядзіць за сталом, ці той, хто служыць? Ці ж не той, хто сядзіць за сталом? Я сярод вас як той, хто служыць.

Але вы трывалі са Мною ў гаротах Маіх,
 
Вы тыя, хто вытрываў са Мною ў Маіх выпрабаваннях.

і Я запавядаю вам, як запавядаў Мне Айцец Мой, Царства,
 
Я перадаю вам у спадчыну Валадарства, як Мне перадаў яго Айцец Мой,

каб елі і пілі на бяседзе Маёй у Царстве Маім, і каб селі на пасадах судзіць дванаццаць каленаў Ізраілевых.
 
каб вы елі і пілі за Маім сталом у Валадарстве Маім, і каб сядзелі на тронах, судзячы дванаццаць пакаленняў Ізраэля.

І сказаў Гасподзь: Сымоне! Сымоне! вось, сатана прасіў, каб сеяць вас як пшаніцу;
 
Сымоне, Сымоне, вось сатана дамагаўся прасеяць вас, як пшаніцу,

але Я маліўся за цябе, каб не зьмізарнела вера твая; і ты некалісь, навярнуўшыся, умацуй братоў тваіх.
 
але Я папрасіў за цябе, каб не знікла твая вера. І ты, калі вернешся, умацуй братоў сваіх».

Ён адказваў: Госпадзе! з Табою я гатовы і ў цямніцу і на сьмерць ісьці.
 
Той адказаў Яму: «Пане, я гатовы ісці з Табою і ў вязніцу, і на смерць».

Але Ён сказаў: кажу табе, Пётр, не засьпявае певень сёньня, як ты тройчы зрачэшся, што ня ведаеш Мяне.
 
Але Ён сказаў: «Кажу табе, Пётр, не заспявае сёння певень, як ты тройчы адрачэшся, кажучы, што не ведаеш Мяне».

І сказаў ім: калі я пасылаў вас безь мяшка і бяз торбы і без абутку, ці мелі вы ў чым нястачу? Яны адказвалі: ні ў чым.
 
І сказаў ім: «Калі Я пасылаў вас без каліты і торбы, і абутку, ці неставала вам чаго-небудзь?» Яны адказалі: «Нічога».

Тады Ён сказаў ім: але цяпер, хто мае мяшок, той вазьмі яго, таксама і торбу; а ў каго няма, прадай вопратку сваю і купі меч;
 
Тады сказаў ім: «Але цяпер, хто мае каліту, няхай яе возьме, таксама і торбу, а хто не мае, няхай прадасць адзенне сваё і купіць меч.

бо маўляю вам, што мусіць збыцца на Мне і гэтае напісанае: «і да зладзеяў залічаны». Бо тое, што пра Мяне, канчаецца.
 
Бо кажу вам: тое, што напісана пра Мяне: “І да злачынцаў быў залічаны”, павінна збыцца. Бо ўсё, што датычыць Мяне, спаўняецца».

Яны сказалі: Госпадзе! вось, тут два мечы. Ён сказаў ім: досыць.
 
Яны сказалі: «Пане, вось тут два мячы». А Ён адказаў ім: «Дастаткова».

І выйшаўшы пайшоў як звычайна на гару Аліўную; за Ім сьледам пайшлі і вучні Ягоныя.
 
Выйшаўшы, Ён пайшоў, як звычайна, на Аліўную гару. За Ім пайшлі таксама вучні.

А прыйшоўшы на месца, сказаў ім: малецеся, каб ня ўпасьці ў спакусу.
 
Калі прыйшоў на месца, сказаў ім: «Маліцеся, каб не паддацца спакусе».

І Сам адышоў ад іх — як кінуць каменем, і, схіліўшы калені, маліўся,
 
А сам адышоў ад іх, як кінуць камень, укленчыў і маліўся,

кажучы: Войча! о, калі б Ты дабраволіў пранесьці чару гэтую міма Мяне! зрэшты, не Мая воля, а Твая хай будзе.
 
кажучы: «Ойча, калі Ты жадаеш, адхілі ад Мяне гэты келіх. Але не Мая воля, а Твая няхай станецца».

І зьявіўся Яму анёл зь нябёсаў і мацаваў Яго.
 
З’явіўся Яму анёл з неба, суцяшаючы Яго.

І ў змаганьні ўнутраным руплівей маліўся; і быў пот Ягоны, як кроплі крыві, што падалі на зямлю.
 
І, моцна пакутуючы, Ён маліўся яшчэ больш. А пот Ягоны быў, быццам кроплі крыві, што падалі на зямлю.

Устаўшы з малітвы, Ён прыйшоў да вучняў, і застаў іх у сьне ад смутку,
 
Калі ўстаў пасля малітвы і прыйшоў да вучняў, убачыў, што яны заснулі, змучаныя тугою.

і сказаў ім: што вы сьпіце? устаньце і малецеся, каб ня ўпасьці ў спакусу.
 
І сказаў ім: «Чаму вы спіце? Устаньце і маліцеся, каб не паддацца спакусе».

Калі Ён яшчэ казаў гэта, паявіліся людзі, а наперадзе іх ішоў адзін з дванаццацёх, называны Юда, і ён падышоў да Ісуса, каб пацалаваць Яго. Бо ён такі даў ім знак: каго я пацалую, Той і ёсьць.
 
Калі Ён яшчэ гаварыў, з’явіўся натоўп, а наперадзе ішоў адзін з Дванаццаці, якога звалі Юда. Ён падышоў да Езуса, каб пацалаваць Яго.

А Ісус сказаў яму: Юда ці цалаваньнем выдаеш Сына Чалавечага?
 
А Езус сказаў яму: «Юда, пацалункам выдаеш Сына Чалавечага?»

Тыя, што былі зь Ім, бачачы, да чаго ўсё ідзе, сказалі Яму: Госпадзе! ці ня ўдарыць нам мечам?
 
Тыя, хто быў з Езусам, убачылі, што можа стацца, і сказалі: «Пане, ці не ўдарыць нам мячом?»

І адзін зь іх ударыў раба першасьвятаровага і адсек яму правае вуха.
 
Адзін з іх ударыў слугу першасвятара і адсек яму правае вуха.

Тады Ісус сказаў: пакіньце, даволі. І дакрануўшыся да вуха ягонага, загоіў яго.
 
Тады Езус сказаў: «Пакіньце, даволі!» І, дакрануўшыся да вуха, вылечыў яго.

А першасьвятарам і начальнікам храма і старэйшынам, якія сабраліся супроць Яго, сказаў Ісус: быццам на разбойніка выйшлі вы зь мечамі і каламі, каб узяць Мяне!
 
А першасвятарам, дазорцам святыні і старэйшынам, якія выйшлі супраць Яго, Езус сказаў: «Як на злачынцу выйшлі вы з мячамі і кіямі.

Кожны дзень бываў Я з вамі ў храме, і вы не падымалі на Мяне рук, а цяпер — ваш час і ўлада цемры.
 
Кожны дзень, калі Я быў з вамі ў святыні, вы не падымалі рук на Мяне, але цяпер — ваша гадзіна і ўлада цемры».

Узяўшы Яго, павялі і прывялі ў дом першасьвятара. А Пётр ішоў сьледам зводдаль.
 
Схапіўшы, павялі Яго і прывялі ў дом першасвятара. А Пётр ішоў следам за Ім зводдаль.

Калі яны расклалі агонь сярод двара і селі разам, сеў і Пётр паміж імі.
 
Калі яны распалілі агонь сярод дзядзінца і селі разам, Пётр сеў паміж імі.

Адна служанка, убачыўшы яго каля агню і ўгледзеўшыся ў яго, сказала: гэты быў зь Ім.
 
Адна служанка ўбачыла, што ён сядзеў каля агня, прыгледзелася да яго і сказала: «І гэты быў з Ім!»

Але ён адрокся ад Яго, сказаўшы жанчыне: я ня ведаю Яго.
 
Але ён адрокся, кажучы: «Жанчына, я не ведаю Яго!»

Неўзабаве потым другі, убачыўшы яго, сказаў: і ты зь іх. Але Пётр сказаў гэтаму чалавеку: не.
 
Неўзабаве другі ўбачыў яго і сказаў: «І ты з іх!» Але Пётр адказаў: «Чалавеча, гэта не я!»

Прайшло з гадзіну часу, яшчэ нехта настойліва казаў: сапраўды, і гэты быў зь Ім, бо ён Галілеянін.
 
Мінула каля адной гадзіны часу, і яшчэ нехта пачаў казаць: «Сапраўды, і гэты быў з Ім, бо ён галілеец!»

Але Пётр сказаў таму чалавеку: ня ведаю, што ты кажаш. І адразу, калі яшчэ гаварыў ён, засьпяваў певень.
 
Але Пётр адказаў: «Чалавеча, не ведаю, што ты кажаш!» І адразу, калі ён яшчэ гаварыў, заспяваў певень.

Тады Гасподзь, абярнуўшыся, паглядзеў на Пятра; і Пётр згадаў слова Госпада, як Ён сказаў яму: перш чым засьпявае певень, адрачэшся ад Мяне тройчы.
 
А Пан абярнуўся і паглядзеў на Пятра. І ўспомніў Пётр слова Пана, калі сказаў яму: «Перш чым сёння заспявае певень, тройчы адрачэшся ад Мяне».

І выйшаўшы вонкі, горка заплакаў.
 
І, выйшаўшы вонкі, горка заплакаў.

Людзі, якія трымалі Ісуса, зьдзекі чынілі зь Яго і білі Яго;
 
А людзі, якія трымалі Езуса, насміхаліся над Ім і білі Яго.

і накрыўшы Яго, білі Яго па твары і пыталіся ў Яго: скажы, хто выцяў Цябе?
 
І, закрываючы Яго, пыталіся: «Прароч, хто ўдарыў Цябе?»

І шмат іншай кляцьбы вымаўлялі супраць Яго.
 
І шмат іншых блюзнерстваў казалі супраць Яго.

І як настаў дзень, сабраліся старэйшыны народу, першасьвятары і кніжнікі, і ўвялі Яго ў свой сынедрыён,
 
А калі настаў дзень, сабраліся старэйшыны народу, першасвятары і кніжнікі і павялі Яго на месца сваіх пасяджэнняў,

і сказалі: ці Ты Хрыстос? скажы нам. Ён сказаў ім: калі скажу вам, вы не паверыце;
 
кажучы: «Калі Ты Хрыстус, скажы нам». Ён сказаў ім: «Калі вам скажу, не паверыце,

калі ж і спытаюся ў вас, ня будзеце адказваць Мне і не адпусьціце Мяне;
 
а калі спытаюся ў вас, вы не адкажаце.

ад сёньня Сын Чалавечы сядзе праваруч сілы Божай.
 
Адгэтуль Сын Чалавечы будзе сядзець праваруч моцы Божай».

І сказалі ўсе: дык Ты Сын Божы? Ён адказваў ім: вы кажаце, што Я.
 
І ўсе сказалі: «Дык Ты Сын Божы?» Ён жа адказаў ім: «Вы кажаце, што Я».

А яны сказалі: якое яшчэ трэба нам сьведчаньне? бо мы самі чулі з вуснаў Ягоных!
 
А яны сказалі: «Навошта яшчэ нам сведчанне? Самі пачулі з вуснаў Ягоных!»