1 Было ж, як састарэў Ісаа́к і саслаблі вочы яго, каб бачыць, то паклікаў Эса́ва, сына свайго старэйшага, і сказаў яму: “Сыне мой”. І той азваўся: “Вось я”.
2 І прамовіў: “Вось я састарэў і не ведаю дня скону свайго,
3 дык вазьмі цяпер рыштунак твой, тул1 і лук, і выйдзі ў поле, і ўпалюй мне дзічыну,
4 і зрабі мне наедак, што я падабаю, і прынясі мне, каб з’еў, каб дабрасловіла цябе душа мая перш, чым памерці”.
5 Рэбе́ка ж пачула, як прамаўляў Ісаа́к да Эса́ва, сына свайго. Пайшоў Эса́ў у поле ўпаляваць пасілак бацьку свайму.
6 Рэбе́ка ж сказала Яку́бу, сыну свайму малодшаму: «Падслухала2 я бацьку твайго, які гаварыў з Эса́вам, братам тваім, і казаў:
7 “Прынясі мне пасілак і зрабі мне наедак, а як з’ем — дабраслоўлю цябе перад абліччам Госпада перш, чым мне памерці”.
8 Дык цяпер, сыне, паслухайся мяне, як я табе накажу:
9 пойдзеш да авечак, возьмеш мне адтуль двох казлянятаў далікатных і адмысловых, а я згатую стравы бацьку твайму, як смакуе,
10 і занясеш да бацькі твайго, і будзе спажываць, каб дабрасловіў цябе бацька твой перш, чым яму памерці».
11 Адказаў жа Яку́б Рэбе́цы, маці сваёй: “Эса́ў, брат мой — мужчына валасаты, а я мужчына гладкі,
12 калі толькі абмацае мяне бацька мой, то знікчэмнюся я перад абліччам яго, і навяду на сябе праклён, а не дабраслоўленне”.
13 Сказала ж яму маці: “На мяне праклён твой, дзіця, толькі паслухайся наказу майго, ідзі і прынясі мне”.
14 Пайшоўшы ж, узяў і прынёс для маці, і згатавала маці яго страву, як смакаваў бацька яго.
15 І Рэбе́ка, узяўшы вопратку Эса́ва, сына яе старэйшага, найлепшую, што была ў яе доме, апранула Яку́ба, сына свайго малодшага,
16 і скуры казліныя закруціла на рукі яго і на аголенне шыі яго,
17 і дала стравы і хлябы, што згатавала, у рукі Яку́бу, сыну яе.
18 І занёс бацьку свайму. Паклікаў жа: “Бацька”. Азваўся: “Вось я, хто ты, дзіця?”
19 І сказаў Яку́б бацьку свайму: “Я Эса́ў, першародны твой, я зрабіў, як сказаў ты — падыміся, сядзь і з’еш пасілак мой, каб дабрасловіла мяне душа твая”.
20 Спытаў жа Ісаа́к сына свайго: “Як гэта так хутка ты ўпаляваў, о дзіця?” Ён жа адказаў: “Паслаў Госпад Бог твой для мяне”.
21 Сказаў жа Ісаа́к Яку́бу: “Наблізься да мяне і абмацаю цябе, дзіця, ці ты сын мой Эса́ў, ці не”.
22 І наблізіўся Яку́б да Ісаа́ка, бацькі свайго, а ён абмацаў яго і сказаў: “Аднак голас — голас Яку́ба, рукі ж — рукі Эса́ва”.
23 І не пазнаў яго, бо былі рукі яго як рукі Эса́ва, брата яго, і дабрасловіў яго.
24 І сказаў: “Ты сын мой Эса́ў”. Ён жа адказаў яму: “Я”.
25 І прамовіў: “Прынясі мне, і з’ем пасілак твой, дзіця, каб дабрасловіла цябе душа мая”. І падаў яму — і ён з’еў, і падаў віно яму — і піў.
26 І сказаў яму Ісаа́к, бацька яго: “Нахіліся да мяне і пацалуй мяне, дзіця”.
27 І, нахіліўшыся, пацалаваў яго — і адчуў пах вопраткі яго, і дабрасловіў яго, і сказаў:
“Вось пах сына майго,
бы водар поля разлеглага, што дабрасловіў Госпад.
“Вось пах сына майго,
бы водар поля разлеглага, што дабрасловіў Госпад.
28 Дык няхай спашле табе Бог ад расы нябёснай
і ад поўніцы зямной
безліч пшаніцы і віна.
і ад поўніцы зямной
безліч пшаніцы і віна.
29 І будуць служыць табе народы,
аддадуць пашану саноўнікі,
і станься гаспадаром брату твайму,
і паклоняцца табе сыны бацькі твайго.
Той, хто праклінае цябе, — пракляты,
а той, хто дабрасловіць цябе, — дабраслоўлены”.
аддадуць пашану саноўнікі,
і станься гаспадаром брату твайму,
і паклоняцца табе сыны бацькі твайго.
Той, хто праклінае цябе, — пракляты,
а той, хто дабрасловіць цябе, — дабраслоўлены”.
30 І як толькі склаў Ісаа́к дабраслоўленне сыну свайму Яку́бу, і сталася, як адышоў Яку́б ад аблічча бацькі свайго Ісаа́ка, то вярнуўся з палявання брат яго Эса́ў.
31 Прыгатаваў таксама і ён ежу, і прынёс бацьку свайму, і сказаў: “Устань, мой бацька, і з’еш дзічыну сына твайго, каб дабрасловіла мяне душа твая”.
32 І спытаў яго Ісаа́к, бацька яго: “Хто ты?” Ён жа адказаў: “Я сын твой першародны, Эса́ў”.
33 Разгубіўся Ісаа́к у здзіўленні вельмі вялікім і сказаў: “Дык хто ўпаляваў мне дзічыну, і прынёс мне, і я з’еў тое ўсё перш, чым ты прыйшоў, і я дабрасловіў яго, і будзе дабраслоўлены?”
34 Было ж, калі пачуў Эса́ў словы бацькі свайго Ісаа́ка, то загарлаў крыкам шалым і вельмі злосным і сказаў: “Дабраслоў жа і мяне, бацька”.
35 Адказаў жа яму: “Твой брат, які быў прыйшоў, праз падступства атрымаў дабраслоўленне тваё”.
36 І сказаў [Эса́ў]: “Слушна названы ён імем Яку́б,3 бо абмінуў мяне ўжо двойчы: правы першародства майго адабраў і цяпер забраў маё дабраслоўленне”. Спытаўся Эса́ў у бацькі свайго: “Бацька, няўжо не пакінуў ты мне дабраслоўлення?”
37 Адказваючы ж, Ісаа́к прамовіў Эса́ву: “Калі яго паставіў гаспадаром над табою, а ўсіх братоў яго ўчыніў слугамі яго, пшаніцай і віном узбагаціў яго, што ж мог пакінуць табе, дзіця?”
38 Спытаў жа Эса́ў у бацькі свайго: “Няўжо толькі адно дабраслоўленне ў цябе, бацька? Таму дабраслоў і мяне, бацька!” Ад маўчання Ісаа́ка залямантаваў Эса́ў і заплакаў.
39 Адказваючы ж, Ісаа́к, бацька яго, сказаў яму:
“Вось, ад поўніцы зямлі ўзалежніцца існаванне тваё
і ад расы з неба.
“Вось, ад поўніцы зямлі ўзалежніцца існаванне тваё
і ад расы з неба.
40 З мяча твайго жыцьмеш
і паслугавацьмеш брату твайму.
Станецца ж, што зрынеш яго
і паслабіш ярмо яго на карку тваім”.
і паслугавацьмеш брату твайму.
Станецца ж, што зрынеш яго
і паслабіш ярмо яго на карку тваім”.
41 І разгневаўся Эса́ў на Яку́ба праз дабраслоўленне, якім дабрасловіў яго бацька. Надумаў жа Эса́ў: “Няхай толькі наблізяцца дні жалобы па бацьку маім, і я заб’ю Яку́ба, брата майго”.
42 Пераказалі ж Рэбе́цы словы Эса́ва, сына яе старэйшага, і, паслаўшы, паклікала Яку́ба, сына свайго малодшага, і паведаміла яму: “Вось, Эса́ў, брат твой, пагражае забіць цябе,
43 дык цяпер, дзіця, паслухай словаў маіх, і, сабраўшыся, ідзі ў Месапата́мію да Ла́бана, брата майго, у Хара́н,
44 і жыві ў яго некаторы час, пакуль не адыдзе ад лютасці
45 і гневу брат твой на цябе, і забудзецца, што ты зрабіў яму, і паслаўшы, паклічу цябе адтуль. Хай не страчу вас абодвух у адзін дзень”.
46 Сказала ж Рэбе́ка Ісаа́́ку: “Зненавідзела я жыццё сваё праз дачок сыноў Хе́тавых, калі ж яшчэ Яку́б возьме жонку з дачок зямлі гэтай, то навошта мне жыць?”
Каментары ці зноскі:
3 1: Грэц. φαρέτρα — “футарал” альбо “калчан” для захоўвання і нашэння стрэл ці кароткіх кідальных дзідаў, які разам з тахтуем і лукам з налуччам складаў сагайдак (сайдак).
6 2: Грэц. ἰδὲ ἐγὼ ἤκουσα — літ. “глядзі, я (была) пачула”.
36 3: Значэнне імя Яку́б можна аднесці да гбр. עֲקִיבָא, літ. “Госпад ахоўвае”, таксама яно інтэрпрэтуецца як вытворнае ад гбр. עָקֵב, літ. “пята”, бо Яку́б выйшаў з улоння маці, ухапіўшыся за пятку старэйшага брата Эса́ва (пар. Быц. 25:26), праз што тлумачыцца хітрасць, уласцівая яго характару.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Роду, 27 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
Публікуецца з дазволу аўтара.
© 2016