Ёва 14 разьдзел
Кніга Ёва
Пераклад Васіля Сёмухі → Пераклад Антонія Бокуна
Чалавек, народжаны жанчынай, недаўгавечны і перапоўнены журботамі:
Чалавек, які народжаны з жанчыны, мае век кароткі і поўны трывогаў.
нібы кветка, ён выходзіць і ападае; уцякае, як цень, і ня спыняецца.
Вырастае кветка, і вяне, і мінае, як цень, і не застаецца.
І якраз на яго ты падымаеш вочы Твае, і мяне вядзеш на суд з Табою?
І Ты на такога зьвяртаеш вочы Твае і вядзеш яго на суд з Сабою.
Хто родзіцца чыстым ад нячыстага? Ніхто.
Хто ж можа нячыстага зрабіць чыстым? Хіба ніхто!
Калі дні яму вызначаны, і лік месяцаў ягоных у Цябе, калі Ты паклаў яму крэс, якога ён не пяройдзе,
Калі дні яму вызначаны, і лік месяцаў ягоных вядомы Табе, і Ты вызначыў яму межы, якіх нельга яму перайсьці,
дык ухіліся ад яго: няхай ён адпачне, пакуль не закончыць, як найміт, дня свайго.
дык адвярні вочы Твае ад яго, няхай ён супачыне, няхай пацешыцца днём, як той найміт.
У дрэва ёсьць надзея, што яно, калі і будзе сьсечана, зноў ажыве, і парасткі ад яго выходзіць не перастануць:
Бо нават дрэва мае надзею. Калі яно было сьсечанае, дык зноў адрасьце, і парасткі свае пускаць не пакіне,
калі і састарэў у зямлі корань ягоны, і пень ягоны замёр у пыле,
і калі састарэе ў зямлі корань ягоны, і пень ягоны ў пяску спарахнее,
але, як толькі пачула ваду, яно дае парасткі і пускае вецьце, як бы нанава пасаджанае.
ад вільгаці вады яно зазелянее і пусьціць галінкі як маладая расьліна.
А чалавек памірае і распадаецца; адышоў, і дзе ён?
А чалавек калі памрэ, ён адыйшоў, і дзе знойдзеш яго?
Сыходзяць воды з возера, і рака выцякае і высыхае:
Зьнікаюць воды з мора, і рэкі высыхаюць да дна.
так чалавек ляжа і ня ўстане; да сканчэньня неба ён не прачнецца і не паўстане са сну свайго.
Так і чалавек, калі засьне, не прачнецца, пакуль неба ня счэзьне; ня ўстане, і зо сну свайго не прачнецца.
О, калі б Ты ў апраметнай схаваў мяне і хаваў мяне, пакуль пройдзе гнеў Твой, паклаў мне тэрмін і потым згадаў пра мяне!
О, каб Ты схаваў мяне ў адхлані і захаваў мяне, пакуль не міне ярасьць Твая, і вызначыў мне час, у які зноў мяне ўзгадаеш.
Калі памрэ чалавек, дык ці будзе ён зноў жыць? Ва ўсе дні вызначанага мне часу я чакаў бы, пакуль прыйдзе мне зьмена.
Ці памёршы чалавек зноў будзе жыць? Усе дні службы маёй я чакаю, калі прыйдзе замена мая.
Паклікаў бы Ты, і Я даў бы Табе адказ, і Ты выказаў бы ўпадабаньне да твору рук Тваіх;
Ты паклічаш, і я адкажу Табе, Ты засумуеш за творам рук Тваіх.
бо тады Ты пералічыў бы крокі мае і не сачыў бы за грэхам маім;
Бо Ты палічыш нават крокі мае, і будзеш ласкавы адносна грахоў маіх.
у зьвітку было б пазначана беззаконьне маё, і Ты закрыў бы віну маю.
Ты запячатаеш, як у мяшку, злачынствы мае, і выбеліш правіны мае.
Але гара, падаючы, разбураецца, і скала сыходзіць зь месца свайго;
Але як гара, падаючы, развальваецца, і як скала зыходзіць з месца свайго,
вада сьцірае камяні; разьліў яе змывае зямны пыл: так і надзею чалавека Ты зьнішчаеш.
і як вада сьцірае камень, і як плынь падмывае глебу, так і Ты нішчыш надзею ў чалавеку.
Адціскаеш яго да канца, і ён сыходзіць; мяняеш яму твар і адсылаеш яго.
Ты сьціскаеш яго, і ён адыходзіць у вечнасьць, зьмяняеш аблічча ягонае і адсылаеш яго.
Ці ў гонары дзеці ягоныя — ён ня ведае, ці прыніжаныя — ён не заўважае;
Ці ў славе жывуць дзеці ягоныя, ён ня ведае, ці ў ганьбе, ён не разумее.
але плоць ягоная на ім баліць, і душа ягоная ў ім пакутуе.
Адчувае ён боль цела свайго, і душа ягоная ў ім самім ные».
