Ёва 31 разьдзел
Кніга Ёва
Пераклад Васіля Сёмухі → Пераклад Антонія Бокуна
Запавет паклаў я з вачамі маімі, каб ня думаць пра дзяўчыну.
Я заключыў запавет з вачамі маімі, каб не глядзець мне на дзяўчыну.
Якая ж доля мне ад Бога згары? І якая спадчына ад Усемагутнага зь нябёсаў?
Якая ж доля мая ў Бога на вышыні, і якая спадчына ад Усемагутнага на вышынях?
Ці не для бязбожніка пагібель, і напасьце ці ж не для таго, хто ўчыняе ліха?
Ці ж не загуба [прызначана] для ліхотніка, і няшчасьце — для злачынцы?
Ці ж ня бачыў Ён шляхоў маіх і ці ня лічыў усіх маіх крокаў?
Ці ж Ён ня бачыць шляхоў маіх і ня лічыць усе крокі мае?
Калі я хадзіў у марнасьці, і калі нага мая сьпяшалася на хітрыкі, —
Ці ж хадзіў я ў марнасьці, і ці ж нага мая сьпяшалася да подступу?
няхай узважаць мяне на вагах праўды, і Бог даведаецца пра маю беззаганнасьць.
Няхай узважыць Ён мяне на вагах справядлівых, і няхай ведае Бог невінаватасьць маю.
Калі ступакі мае ўхіляліся ад дарогі і сэрца маё ішло сьледам за вачамі маімі, і калі што-небудзь нячыстае прыстала да рук маіх,
Калі зыходзіў крок мой са шляху, і пайшло за вокам маім сэрца маё, і запляміла рукі мае што нячыстае,
дык няхай я сею, а іншы есьць, і хай парасткі мае выкараненыя будуць.
няхай я пасею, а есьці будзе іншы, і нашчадкі мае будуць вырваныя з каранямі.
Калі сэрца маё спакушалася жанчынаю і я ставіў пасткі каля дзьвярэй майго блізкага, —
Калі сэрца маё зьвяла жанчына, і калі цікаваў я пры дзьвярах бліжняга майго,
хай мая жонка меле на іншага, і хай іншыя зьдзекуюцца зь яго,
няхай жонка мая меле для другога, і няхай іншыя прыхіляюцца да яе.
бо гэта — злачынства, гэта — беззаконьне, якое падпадае суду;
Бо гэта брыдота, злачынства, што падлягае суду.
гэта — агонь, які зьядае да зьнішчэньня, які зьнішчыў бы ўсё дабро маё.
Гэта агонь, які палае для Абадону, які выкараняе ўсю маёмасьць маю.
Калі я меў у занядбаньні правы слугі і служанкі маёй, калі яны спрачаліся са мною,
Калі я адмовіў суду слузе майму і служцы маёй, калі яны спрачаліся са мною,
дык што я пачаў бы рабіць, калі б Бог паўстаў? І калі б Ён паглядзеў на мяне, што мог бы я адказваць Яму?
што я буду рабіць, калі паўстане Бог? І калі Ён наведае мяне, што я адкажу Яму?
Ці ня Ён, Які стварыў мяне ў чэраве, стварыў і яго і гэтак сама нас у нутробе?
Ці ж ня Той, Хто мяне ўфармаваў ва ўлоньні, уфармаваў і яго; і ва ўлоньні [маці] ўкшталтаваў нас Адзіны?
Ці ж бы адмаўляў я ў просьбе тым, што мелі патрэбу, ці ж таміў бы вочы ўдавы?
Ці ж адмовіў я ў просьбе ўбогім і ці засмуціў вочы ўдавы?
Ці ж адзін я зьядаў кавалак мой, і ці ж ня еў ад яго і сірата?
Ці я адзін зьядаў кавалак свой, і ці ня еў яго сірата?
Бо змалку ён рос са мною, як з бацькам, і ад чэрава маці маёй я кіраваў удаву.
Бо ад маленства гадаваў я яго, як бацька, і вёў яго ад улоньня маці.
Калі я бачыў каго, хто гінуў бяз вопраткі, і беднага бяз покрыва, —
Калі я бачыў таго, што гіне без адзеньня, або бедака, што ня меў чым накрыцца,
ці ж не дабраслаўлялі мяне сьцёгны ягоныя, і ці ня быў ён сагрэты воўнаю авечак маіх?
ці ж не дабраслаўлялі мяне сьцёгны ягоныя, калі грэла іх воўна авечак маіх?
Калі я падымаў руку маю на сірату, калі бачыў дапамогу сабе каля брамы,
Калі я падымаў руку маю на сірату, калі бачыў у браме дапамогу сабе,
дык няхай плячук мой адпадзе ад сьпіны, і рука мая хай адломіцца ад локця,
няхай адпадзе рамяно ад сьпіны маёй, і няхай рука мая адломіцца ад локця.
бо страшная мне кара ад Бога: перад веліччу Яго ня ўстояў бы я.
Бо страшнае мне было пакараньне Божае, перад веліччу Яго я не магу ўстаяць!
Ці закладваў я ў золаце апору маю і ці казаў скарбу: ты — надзея мая?
Ці ў золаце я меў спадзяваньне? І ці золату чыстаму я казаў: “Надзея мая”?
Ці радаваўся я, што багацьце маё было вялікае, і што рука мая набыла многа?
Ці цешыўся я дзеля мноства багацьцяў маіх, што рука мая столькі прыдбала?
Гледзячы на сонца, як яно зьзяе, і на месяц, як ён велічна крочыць,
Калі я бачыў сонца, як яно зьзяе, або месяц, які ў яснасьці плыве,
ці паквапіўся я ў таямніцы сэрца майго, і ці цалавалі вусны мае руку маю?
ці спакусіўся я таемна ў сэрцы маім, і ці цалавалі вусны мае руку маю?
Гэта таксама было б злачынства, якое падлягае суду, бо я адрокся б тады ад Бога Ўсявышняга.
Гэта было б злачынства, што падлягае суду, бо я адрокся б ад Бога на вышынях.
Ці радаваўся я пагібелі ворага майго і ці трыумфаваў, калі няшчасьце напаткала яго?
Ці я цешыўся з падзеньня таго, хто ненавідзеў мяне, і ці радаваўся, што яго напаткала няшчасьце?
Не дазваляў я вуснам маім грашыць праклёнам душы ягонай.
Але я не даваў грашыць паднябеньню майму, каб праклінаць душу ягоную.
Ці ж не казалі людзі намёта майго: о, калі б мы ад мяса ягонага не насыціліся?
Ці ж не гаварылі людзі намёту майго: “Хто ж не насыціўся мясам ягоным!”
Дарожнік не начаваў на вуліцы; дзьверы мае праходжаму я адчыняў.
На двары не заставаўся прыхадзень, брама мая была адкрытая для падарожнікаў.
Калі б я ўтойваў правіны мае, як чалавек, утойваючы ў грудзях маіх заганы мае,
Ці ўтойваў я грэх мой як [іншы] чалавек, і ці хаваў за пазухай правіну маю?
дык я баяўся б вялікай грамады, і пагарда аднапляменцаў палохала б мяне, і я маўчаў бы і ня выходзіў бы за дзьверы.
Тады б я баяўся грамады вялікай, і пагарда бліжніх палохала б мяне, і маўчаў бы я, і не выходзіў за дзьверы.
О, калі б хто выслухаў мяне! Вось маё жаданьне, каб Усеўладны адказваў мне, і каб абаронца мой склаў запіс.
Хто мне дасьць таго, хто паслухае мяне? Вось подпіс мой. Няхай Усемагутны адкажа мне! Вось кніга, якую напісаў супраціўнік мой,
Я насіў бы яго на плячах маіх і ўскладваў бы яго, як вянок;
каб я насіў яе на плячах маіх і налажыў яе сабе, як вянец.
абвясьціў бы яму колькасьць крокаў маіх, зблізіўся б зь ім, як з князем.
Я паведамлю яму лік крокаў маіх і пайду да яго, як да начальніка.
Калі б лямантавала на мяне зямля мая і скардзіліся на мяне барозны яе,
Калі б жалілася на мяне зямля мая, і з ёй плакалі барозны ейныя,
калі я еў плады яе без платы і абцяжваў жыцьцё земляробаў,
што плады ейныя я еў бяз срэбра, і што крыўдзіў душу ўласьніка яе,
дык хай замест пшаніцы вырастуць ваўчкі і замест ячменю куколь. — Слова Ёва скончылася.
няхай замест пшаніцы родзіцца мне калючка, а замест ячменю — кукаль!» Скончыліся словы Ёва.
