Ёва 20 разьдзел
Кніга Ёва
Пераклад Васіля Сёмухі → Пераклад Антонія Бокуна
І адказваў Сатар Нааміцянін і сказаў:
І адказаў Цафар з Наамы, і сказаў:
развагі мае змушаюць мяне адказаць, і я сьпяшаюся выказаць іх.
«Вось, разважаньні мае прынукаюць адказваць, і неспакой у-ва мне.
Дакор ганебны мне выслухаў я, і дух разуменьня майго адкажа за мяне.
Упіканьне, якім мяне зьневажаў, я выслухаў, і дух розуму майго паказвае мне.
Хіба ня ведаеш ты, што спрадвеку, — з таго часу, як пастаўлены чалавек на зямлі,
Ці ня ведаеш ты, што ад пачатку, як нарадзіўся чалавек на зямлі,
весялосьць беззаконных кароткая ў часе, і радасьць крывадушнікаў імгненная?
радасьць злачынцаў кароткая, і пацеха бязбожных на момант толькі.
Хоць бы вырасла да нябёсаў веліч ягоная, і галава ягоная дастала да воблакаў, —
Калі пыха ягоная падымецца да неба, і галава ягоная дакранецца хмараў,
як памёт ягоны, навекі прападае ён; тыя, што бачылі яго, скажуць, дзе ён?
як гной прападзе ён, і тыя, што бачылі яго, спытаюцца: “Дзе ён?”
Як сон, адляціць, і ня знойдуць яго; і, як начны відзеж, зьнікне.
Як сон прамінае ён, і не знайсьці, пралятае, быццам марыва начное.
Вока, якое бачыла яго, больш не пабачыць яго, і ўжо ня ўгледзіць яго месца ягонае.
Вока, якое бачыла яго, ужо ня ўбачыць яго, і месца ягонае ня ўбачыць яго болей.
Сыны яго будуць шукаць ласкі ў жабракоў, і рукі ягоныя вернуць украдзенае ім.
Сыны ягоныя прасіць будуць ласкі ва ўбогіх, і рукі ягоныя аддадуць маёмасьць сваю.
Косткі яго напоўнены грахамі маладосьці ягонай, і зь ім лягуць яны ў пыл.
Косткі ягоныя, поўныя сілы маладосьці, разам з ім будуць спаць у парахне.
Калі салодкае ў роце яго зло і ён тоіць яго пад языком сваім,
Калі салодкае ў вуснах ягоных зло, схаванае пад языком ягоным,
беражэ і ня кідае яго, а трымае яго ў вуснах, —
і будзе ён шкадаваць яго, і ня кіне яго, але будзе трымаць у вуснах сваіх,
дык гэтая ежа ягоная ў нутробе ягонай ператворыцца ў жоўць асьпідаў усярэдзіне ў яго.
тады хлеб у жываце ягоным пераменіцца ў жоўць зьмяіную.
Маёмасьць, якую ён глытаў, выблюе: Бог вырве яго з чэрава ягонага.
Багацьці, якія ён праглынуў, вырыгае, выцягне іх Бог з жывата ягонага.
Зьмяіны яд ён смокча; усьмерціць яго язык зьмяіны.
Праглыне ён атруту зьмяіную, і заб’е яго язык гадзюкі.
Ня бачыць яму ручаёў, рэк, якія плывуць мёдам і малаком!
Ня ўбачыць ён ручаёў алею, рэк, якія мёдам і малаком ацякаюць.
Нажытае працай верне, не праглыне; у меру маёмасьці ягонай будзе і адплата ягоная, а ён не парадуецца.
І верне ён здабытак з чужой працы, і не праглыне яго, і ня будзе цешыцца з багацьцяў набытых.
Бо ён прыгнятаў, адсылаў бедных, захопліваў дамы, якіх не будаваў;
Бо ён крыўдзіў і не зважаў на ўбогіх, рабаваў дамы, якія не будаваў.
ня ведаў сытасьці ў чэраве сваім і ў прагнасьці сваёй не шкадаваў нічога.
Ніколі не наядаўся жывот ягоны, і ніколі ня мог ён дагадзіць прагавітасьці сваёй.
Нішто не ўратавалася ад ненаеднасьці ягонай, затое ня вытрывае шчасьце ягонае.
Нічога не заставалася з-за абжорства ягонага, і таму не застанецца нічога з маёмасьці ягонай.
У поўніцы багацьця будзе цесна яму; рука кожнага пакрыўджанага падымецца на яго.
Калі наесца, цесна яму будзе, і ўсякая бяда будзе нападаць на яго.
Калі будзе чым напоўніць нутробу ягоную, Ён пашле на яго лютасьць гневу Свайго і здожджыць на яго хваробы ў плоці ягонай.
Калі будзе напаўняць жывот свой, Бог спашле на яго ярасьць гневу Свайго, і вылье на яго кару Сваю.
Як уцячэ ён ад зброі жалезнай, — пратне яго лук медны;
Будзе ён уцякаць ад зброі жалезнай, і патрапіць пад лук мядзяны.
пачне вымаць стралу, — і яна выйдзе зь цела, выйдзе, зьзяючы праз жоўць ягоную; жахі сьмерці прыйдуць на яго!
Страла паб’е цела ягонае і пячонку ягоную, і нахлынуць на яго рэчы страшныя.
Усё змрочнае схавана ўсярэдзіне ў яго; будзе пажыраць яго агонь, нікім не разьдзіманы; ліха напаткае і ўсё, што засталося ў намёце ягоным.
Цемра захаваная для яго, і будзе паліць яго агонь, які ніхто не разьдзьмухвае, і тое, што засталося ў намёце ягоным, будзе зьнішчана.
Неба адкрые беззаконьне ягонае, і зямля паўстане супроць яго.
Нябёсы аб’явяць бязбожнасьць ягоную, і зямля паўстане супраць яго.
Зьнікне сьцягнутае з дома ягонага; усё расплывецца ў дзень гневу Яго.
Будзе зьнішчаны ўраджай дому ягонага, і разальецца ў дзень гневу Божага.
Вось доля чалавеку беззаконнаму ад Бога і спадчына, вызначаная яму Ўсеўладным!
Такая доля перад Богам чалавека бязбожнага і спадчына, прызначаная для яго Богам».
