Ёва 15 разьдзел
Кніга Ёва
Пераклад Васіля Сёмухі → Пераклад Антонія Бокуна
І адказваў Эліфаз Тэманіцянін і сказаў:
І адказаў Эліфаз з Тэману, і сказаў:
ці будзе мудры адказваць веданьнем пустым і напаўняць чэрава сваё ветрам палючым,
«Ці ж будзе мудры адказваць на словы пустыя, і ці напоўніць жывот свой ветрам палючым?
апраўдвацца словамі бескарыснымі і моваю, якая ня мае ніякай сілы?
Ці будзе спрачацца словамі пустымі і словамі, якія нічым не дапамогуць?
Але ты адклаў і страх і за міласьць лічыш словы да Бога.
Ты адкідаеш страх Божы і аслабляеш малітву да Бога.
Бязбожнасьць твая так наладзіла вусны твае, і ты выбраў мову падступных.
Вусны твае гавораць паводле сапсутасьці тваёй, і ты карыстаешся мовай хітруноў.
Цябе вінавацяць вусны твае, а ня я, і твой язык гаворыць супроць цябе.
Асуджаюць цябе вусны твае, але ня я, і губы твае сьведчаць супраць цябе.
Хіба ж ты першым чалавекам нарадзіўся і раней за пагоркі створаны?
Ці ты — першы чалавек, які нарадзіўся, і ці ты створаны раней за ўзгоркі?
Хіба ж раду Божую ты чуў і прыхінуў да сябе мудрасьць?
Ці ты слухаў на нарадзе з Богам і ўзяў сабе мудрасьць?
Што ведаеш ты, чаго б ня ведалі мы? што разумееш ты, чаго ня было б у нас?
Ці ты нешта ведаеш, чаго мы ня ведаем? Або нешта разумееш, чаго мы не разумеем?
І сівы і старац ёсьць сярод нас, які днямі перабольшае бацьку твайго.
Паміж нас ёсьць і старыя, і сівыя, старэйшыя, чым дні бацькі твайго.
Хіба маласьць табе суцяшэньні Божыя? І гэта невядома табе?
Ці табе мала пацяшэньня Божага і лагоднага слова, якое табе сказанае?
Да чаго парывае цябе сэрца тваё, і дзеля чаго так ганарыста глядзіш?
Чаму так абураецца сэрца тваё, і чаму так ганарліва глядзяць вочы твае,
Чаго скіроўваеш супроць Бога дух твой і вуснамі тваімі прамаўляеш такія словы?
што ты гневаешся на Бога і вырываюцца такія словы з вуснаў тваіх?
Што такое чалавек, каб быў ён чысты, і каб народжаны жанчынай быў праведны?
Хто такі чалавек, каб быць яму беззаганным? І ці можа быць праведным народжаны жанчынаю?
Вось, Ён і сьвятым Сваім не давярае, і нябёсы нячыстыя ў вачах у Яго:
Ён сьвятым Сваім не давярае, і нябёсы нячыстыя ў вачах Ягоных.
тым болей нячысты і разбэшчаны чалавек, які п’е беззаконьне, як ваду.
Тым больш брыдкі і сапсуты чалавек, які, як ваду, п’е ліхоту.
Я буду гаварыць табе, слухай мяне; я раскажу табе, што бачыў,
Паслухай мяне, і я распавяду табе, і тое, што бачыў, раскажу табе,
што чулі мудрыя і ня ўтоілі чутага ад бацькоў сваіх,
што мудрыя чулі і ня ўтойвалі гэтага бацькі іхнія.
якім адным аддадзена была зямля, і сярод якіх чужы не хадзіў.
Ім толькі была дадзена зямля, і паміж іх не хадзіў чужынец.
Бязбожны мучыць сябе праз усе дні свае, і лік гадоў заслонены ад прыгнятальніка:
Бязбожнік мучыцца праз усё жыцьцё сваё, і няпэўны лік гадоў злачынцы.
гук жахаў у вушах ягоных; сярод міру ідзе на яго згубнік,
Ён заўсёды чуе крык жахлівы вушамі сваімі, і калі падаецца, што ўсё спакойна, на яго нападае нішчыцель.
Ён не спадзяецца выратавацца ад цемры: бачыць перад сабою меч.
Ён ня верыць, што можа вырвацца з цемры, яму прызначана ад мяча загінуць.
Ён бадзяецца за кавалак хлеба ўсюды; ведае, што ўжо гатовы, у руках у яго дзень цемры.
Ён бадзяецца, [шукаючы] хлеба, і дзе ён? І ён ведае, што падрыхтаваны для яго дзень цемры.
Палохае яго нэндза і ўціск; адольвае яго, як цар, які падрыхтаваўся да бітвы,
Палохае яго бяда, і мучэньне на яго нападае, як валадар, падрыхтаваны да бою.
за тое, што ён працягваў супроць Бога руку сваю і супрацівіўся Ўсеўладнаму,
Выцягвае ён руку сваю на Бога і хоча працівіцца Усемагутнаму,
памыкаўся супроць яго з ганарыстым каркам, пад тоўстымі шчытамі сваімі;
і бяжыць на Яго з выцягнутай шыяй пад заслонай тоўстага шчыта.
бо ён пакрыў аблічча сваё тлушчам сваім і абклаў салам сьцёгны свае.
Ён пакрыў твар свой тлушчам сваім, а з бакоў ягоных сала зьвісае.
І ён селіцца ў гарадах спустошаных, у дамах, у якіх ня жывуць, якія асуджаны на руйнаваньне.
Ён жыве ў гарадах апусьцелых, і ў дамах неабжытых, даведзеных да заняпаду.
Не задоўжыцца ён у багацьці і не ацалее маёмасьць ягоная, і не распаўсюдзіцца па зямлі набытак ягоны.
Ён ня будзе багаты, і не захаваецца маёмасьць ягоная, і на зямлі ён не запусьціць каранёў.
Не ўцячэ ад цемры; парасткі ягоныя ссушыць полымя і павевам вуснаў сваіх пацягне яго.
Ня выберацца ён з цемры, і сьпёка спаліць парасткі ягоныя, і вецер абаб’е першацьвет ягоны.
Хай не давярае марнасьці аблудны, бо марнасьць будзе і платай яму.
Няхай ня верыць марнасьці ашуканы, бо марнасьць будзе ўзнагародай ягонай.
Ня ў свой дзень ён сканае, і гольле ягонае ня будзе зелянець.
Перш, чым спыняцца дні ягоныя, ён зьвяне, і галіны ягоныя не зазелянеюць.
Скіне ён, як вінаградная лаза, недасьпелую ягаду сваю і, як масьліна, атрасе цьвет свой.
Скіне ён, як вінаградная лаза, недасьпелыя гронкі, і, як аліўка, страсе кветкі свае.
Так апусьцее дом бязбожнага, і агонь зжарэ намёты ліхаемства.
Грамада бязбожніка будзе бясплоднай, агонь спаліць намёты хабарнікаў.
Ён зачаў ліхое і нарадзіў няпраўду, і нутроба ягоная рыхтуе падман.
Бо ён зачаў ліхоту і нарадзіў марнасьць, і нутро ягонае падман рыхтуе».
