Ёва 5 разьдзел
Кніга Ёва
Пераклад Васіля Сёмухі → Пераклад Антонія Бокуна
Пакліч, калі ёсьць той, хто адкажа табе. Да каго зь сьвятых зьвернешся ты?
Дык крычы, калі ёсьць той, хто адкажа табе? Да каго са сьвятых ты зьвернешся?
Так дурнога забівае гнеўлівасьць, і няцямнага губіць дражлівасьць.
Бо неразумнага забівае гняўлівасьць, а дурнога губіць зайздрасьць.
Бачыў я, як дурны ўкараняецца, і адразу пракляў дом ягоны.
Я бачыў, як дурны разжываецца, але ў момант спарахнеў дом ягоны.
Дзеці ягоныя далёкія ад шчасьця, іх будуць біць каля брамы, і ня будзе заступніка.
Сыны ягоныя без ратунку, іх топчуць у браме, і няма каму ратаваць іх.
Жніво ягонае з’есьць галодны і праз церне возьме яго, і спрагненыя праглынуць маёмасьць ягоную.
Ураджай ягоны зьесьць галодны, і з-за агароджы схопіць, і прагны праглыне багацьце ягонае.
Так, ня з пылу выходзіць гора, і не зь зямлі вырастае бяда;
Ня з пылу бярэцца няшчасьце, і не з зямлі расьце гора.
а чалавек нараджаецца на пакуту, як іскры, каб імкнуцца ўгору.
Але чалавек нараджаецца на пакуты, як зьнічкі — каб падымацца ўгору.
Але я да Бога зьвярнуўся б, аддаў бы дзею маю Богу,
Таму я буду прасіць Бога, і да Бога ўзьнясу справу маю.
Які творыць дзеі вялікія, бясконца дзівосныя,
Ён творыць рэчы недасьледныя і вялікія, і цуды незьлічоныя.
дае дождж улоньню зямлі і пасылае воды на ўлоньне палёў;
Ён дае дождж на аблічча зямлі і поіць палеткі вадою.
прыніжаных ставіць на вышыню, і гаротнікаў узносіць у выратаваньне.
Ён падымае прыніжаных высока, і тых, што смуткуюць, суцяшае збаўленьнем.
Ён разбурае намыслы хітрых, і рукі іхнія не давяршаюць пачатага.
Ён разьбівае намеры ліхотнікаў, каб не змаглі рукі іхнія выканаць тое, што задумалі.
Ён ловіць мудрацоў іхняй жа хітрасьцю, і рада хітрых робіцца марнай:
Ён ловіць хітрых у глупоце іхняй, і змову крывадушнікаў робіць марнай.
удзень яны сустракаюць цемру і аполудні ходзяць вобмацкам, як поначы.
Удзень падаюць у цемру, і быццам уначы, навобмацак ідуць апоўдні.
Ён ратуе беднага ад меча, ад вуснаў іхніх і ад рукі моцнага.
Ён ратуе беднага ад мяча, і бедака — ад рукі нахабніка.
І ёсьць надзея няшчаснаму, і няпраўда стуляе вусны свае.
І ёсьць надзея для ўбогага, а крыўда зачыняе вусны свае.
Шчасны чалавек, якога наводзіць на розум Бог, і таму кары Ўсеўладнага не адхіляй,
Шчасьлівы чалавек, якога дакарае Бог; таму навучаньнем Усемагутнага не пагарджай.
бо Ён спрычыняе раны і Сам перавязвае іх; Ён б’е, і Ягоныя ж рукі ацаляюць.
Ён раніць, і Ён лечыць, Ён ударае і аздараўляе Сам рукамі Сваімі.
У шасьці бедах ратуе цябе, і ў сёмай не кране цябе ліха.
Ад шасьці бедаў збавіць цябе, і ў сёмы раз не кране няшчасьце цябе.
У голад выбавіць цябе ад сьмерці, і на вайне — ад рукі меча.
У голад Ён захавае цябе ад сьмерці, і ў час вайны ад мяча ўратуе.
Ад біча языка схаваеш сябе і не збаішся спусташэньня, калі яно прыйдзе.
Усьцеражэшся ты ад языка кусьлівага і ня будзеш баяцца спусташэньня, калі яно прыйдзе.
Са спусташэньня і голаду пасьмяешся і зьвяроў зямлі не збаішся,
У час спусташэньня і голаду будзеш ты сьмяяцца і ня будзеш баяцца зьвяроў палявых.
бо з камянямі польнымі ў цябе згода, і зьвяры польныя ў міры з табою.
З камянямі палявымі дамова твая, і зьвяры дзікія будуць прыязныя табе.
І ўведаеш, што намёт твой у бясьпецы, і будзеш глядзець за домам тваім і ня згрэшыш.
І ты даведаешся, што намёт твой у супакоі, і, наведваючы жытло тваё, ня знойдзеш нястачы.
І ўбачыш, што насеньне тваё безьлічнае, і парасткі твае, як трава на зямлі.
І ты ўбачыш, што насеньне тваё шматлікае і нашчадкі твае — быццам трава на зямлі.
Увойдзеш у магілу ў глыбокай старасьці, як укладваюцца снапы пшаніцы сваім часам.
І ўвойдзеш у магілу ў гадах сьпелых, як кладзецца сноп пшаніцы ў час свой.
Вось, што мы даведаліся; так яно і ёсьць; выслухай гэта і зазнач сабе.
Як мы дасьледавалі гэта, так і ёсьць. Паслухай гэта, і сам зразумееш».
