Ёва 16 разьдзел
Кніга Ёва
Пераклад Васіля Сёмухі → Пераклад Антонія Бокуна
І адказваў Ёў і сказаў:
І адказаў Ёў, і сказаў:
Чуў я шмат такога; нікчэмныя суцешнікі ўсе вы!
«Часта я чуў такія рэчы! Усе вы — марныя пацяшыцелі.
Ці будзе канец ветраным словам? і што схіліла цябе так адказваць?
Ня маюць канца пустыя словы, і што змусіла цябе так адказваць?
І я мог бы гэтак сама сказаць, як вы, калі б душа вашая была на месцы маёй; узбурваўся б на вас словамі і ківаў бы на вас галавою маёю;
І я падобна як вы гаварыў бы, калі б было ў душы вашай тое, што ў маёй. І вёў бы я пра вас гаворку, і ківаў бы на вас галавой сваёй,
мацаваў бы вас языком маім і рухам губоў суцяшаў бы.
і падбадзёрваў бы вас вуснамі сваімі, і ня стрымліваў бы губы свае.
Ці кажу я, не спатольваецца скруха мая; ці перастаю, што адыходзіць ад мяне?
Калі буду гаварыць, не суцішу болю майго, і калі замаўчу, не адыйдзе ён ад мяне.
Але сёньня Ён стаміў мяне. Ты разбурыў усю сям’ю маю,
Цяпер замучыў мяне боль мой, спустошыў усю грамаду маю.
Ты пакрыў мяне маршчынамі ў сьведчаньне супроць мяне; паўстае на мяне зморанасьць мая, у твар дакарае мяне.
Зморшчкі мае сьведчаць супраць мяне, паўстае слабасьць мая супраць мяне, дакараючы мяне.
Гнеў Ягоны турзае і варагуе супроць мяне, скрыгоча на мяне зубамі сваімі; непрыяцель мой вострыць на мяне вочы свае.
Гнеў ягоны разрывае і б’е мяне, скрыгоча зубамі сваімі на мяне. Вораг мой утаропіў вочы свае на мяне.
Разьзявілі на мяне пашчу сваю; лаючыся б’юць мяне па шчоках; усе змовіліся супроць мяне.
Яны разьзявілі на мяне пашчы свае, і, лаючыся, б’юць мяне па твары, і зьбіраюцца разам супраць мяне.
Аддаў мяне Бог беззаконьніку і ў рукі бязбожных кінуў мяне.
Аддаў мяне Бог злачынцы, у рукі ліхадзеяў выдаў мяне.
Я быў спакойны, але Ён патрэс мяне; узяў мяне за шыю і пабіў мяне і паставіў мяне конам Сабе.
Я быў спакойны, але Ён устрос мяне, схапіў мяне за шыю і раструшчыў мяне, і зрабіў мяне як цэль для Сябе.
Абступілі мяне стралкі Ягоныя; Ён расьсякае вантробы мае і ня літуе, выліў на зямлю жоўць маю,
Акружылі мяне лучнікі Ягоныя, Ён разрывае ныркі мае і, не шкадуючы, жоўць маю выліў на зямлю.
прабівае ўва мне праломіну за праломінай, бяжыць на мяне, як воін.
Ён робіць у-ва мне вылом за выломам, бяжыць на мяне, як волат.
Вярэту пашыў я на скуру маю і ў пыл паклаў галаву маю.
Зрэбніцу апрануў я на скуру маю і схіліў да зямлі галаву маю.
Твар мой пачырванеў ад плачу, і на павеках маіх цень сьмерці,
Твар мой пачырванеў ад плачу, вочы мае агарнуў цень сьмяротны,
пры ўсім тым, што няма рабунку на руках маіх, і малітва мая чыстая.
хоць рукі мае ня сквапныя, і чыстая малітва мая.
Зямля! не закрый маёй крыві, і хай ня будзе месца енку майму.
О, зямля! Не закрый крыві маёй, і няхай лямант мой не замаўчыць у табе.
І сёньня вось на нябёсах Сьведка мой, і Заступнік мой у вышынях!
Бо вось, цяпер у небе Сьведка мой, і Заступнік мой — на вышынях.
Красамоўныя сябры мае! Да Бога сьлёзіцца вока маё.
Насьміхаюцца нада мною бліжнія мае, да Бога ліе сьлёзы вока маё.
О, калі б чалавек мог спаборнічаць з Богам, як сын чалавечы з блізкім сваім!
О, каб чалавек мог судзіцца з Богам, як судзіцца сын чалавечы з бліжнім сваім,
Бо гадам маім прыходзіць канец, і я адыходжу ў дарогу незваротную.
бо мінуць палічаныя гады, і я пайду шляхам, з якога няма вяртаньня.
