Ёва 21 разьдзел
Кніга Ёва
Пераклад Васіля Сёмухі → Пераклад Антонія Бокуна
І адказваў Ёў і сказаў:
І адказаў Ёў, і сказаў:
выслухайце ўважліва слова маё, і гэта будзе мне суцяшэньнем ад вас.
«Паслухайце ўважліва словы мае, і няхай будуць яны на пацяшэньне вашае.
Патрывайце мяне, і я буду гаварыць; а пасьля таго, як пагавару, насьміхайцеся.
Дазвольце, і я буду казаць, а пасьля словаў маіх сьмейцеся сабе.
Хіба да чалавека слова маё? як жа мне і не маладушнічаць?
Ці ж я гавару супраць чалавека, і ці ж няслушна маю быць нецярплівы?
Паглядзеце на мяне і жахнецеся, і пакладзеце палец на вусны.
Паглядзіце на мяне і аслупянейце, і ўдарце рукою ў вусны свае.
Як толькі я згадаю, — уздрыгваю, і трымценьне абдымае цела маё.
Калі я ўзгадваю гэта, я палохаюся, і дрыжаньне калоціць цела маё.
Чаму беззаконныя жывуць, дасягаюць старасьці, ды і сілаю моцныя?
Чаму жывуць бязбожнікі, дажываюць да старасьці, і багацеюць?
Дзеці іхнія зь імі перад абліччам ў іх, і ўнукі іхнія перад вачыма ў іх.
Насеньне іхняе моцнае ў іх, і ўнукі іхнія гадуюцца на вачах іхніх.
Дамы іхнія ўбясьпечаны ад страху, і няма жазла Божага на іх.
Дамы ў іх забясьпечаныя ад страху, і няма кары Божай над імі.
Бык іхні апладняе і ня выкідае, карова іхняя зачынае, і ня скідае.
Бугай у іх заўсёды плодны і не зьнемагае, і карова целіцца, і не скідае [цяляці].
Як статак, выпускаюць яны малечу сваю, і дзеці іхнія скачуць.
Дзеці іхнія, як статак, выходзяць, і малыя іхнія гуляюць вакол іх.
Усклікаюць пад тымпан і цытру і весяляцца пад жалейку;
Яны сьпяваюць пад бубны і гусьлі і весяляцца пры гуках жалейкі,
бавяць дні свае ў шчасьці і імгненна сыходзяць у апраметную.
і праводзяць у радасьці дні свае, і спакойна зыходзяць у адхлань.
А тым часам яны кажуць Богу: адыдзі ад нас, ня хочам мы ведаць шляхоў Тваіх!
Яны кажуць Богу: “Адыйдзіся ад нас! Ня хочам ведаць шляхоў Тваіх.
што нам Усеўладны, каб слугаваць Яму? і якая карысьць хінуцца да Яго?
Хто такі Усемагутны, каб служыць Яму, і што Ён нам дапаможа, калі будзем маліць Яго?”
Бачыш, шчасьце іхняе не ад іхніх рук. — Парада бязбожных, будзь далёкая ад мяне!
Маюць яны ў руках сваіх дабрабыт, хоць думкі іхнія далёка ад Яго.
Ці часта тухне сьвяцільня ў беззаконных, і нападае на іх бяда, і Ён дае ім на долю пакуты ў гневе Сваім?
Як часта тухне лямпа бязбожнікаў і нахлынае на іх загуба? Ці [часта] ў гневе [Божым] прыходзяць на іх пакуты?
Яны павінны быць, як саломінка перад ветрам, і як мякіна, якую нясе віхура.
Ці яны падобныя да мякіны на ветры і да попелу гарачага, які вецер разносіць?
Скажаш: Бог ашчаджае дзецям ягоным няшчасьце ягонае. — Хай аддасьць ён яму самому, каб ён гэта ведаў.
[Скажаш:] “Бог захоўвае для дзяцей ягоных кару Сваю”. Няхай аднагародзіць Ён яму, каб ён ведаў.
Хай яго вочы ўбачаць няшчасьце ягонае, і хай ён сам п’е ад гневу Ўсеўладнага.
Няхай убачаць вочы ягоныя загубу яго, і няхай нап’ецца ён гневу Усемагутнага.
Бо які яму клопат да дому свайго пасьля яго, калі лік месяцаў ягоных скончыцца?
Бо які будзе клопат яму пра дом ягоны, калі лік месяцаў ягоных спыніцца?
Але ці Бога вучыць мудрасьці, калі Ён судзіць і вышніх?
Ці ж можа хто вучыць веданьню Бога? А Ён судзіць найвышэйшых.
Адзін памірае ў самай поўніцы сілы сваёй, цалкам спакойны і мірны;
Адзін памірае ў сіле і здаровы, багаты і ў супакоі.
нутроба ягоная поўная тлушчу, і косткі ягоныя напоены мозакам.
Начыньні ягоныя поўныя малака, і косткі ягоныя напоўнены сьвежым шпікам.
А другі памірае з душою засмучанаю, не зазнаўшы дабра.
А іншы памірае ў горычы душы і ня цешыўся дабром.
І яны разам будуць ляжаць у пыле, і чэрві пакрыюць іх.
Аднак разам будуць яны спаць у парахне, і абодвух апануюць чэрві.
Ведаю я вашыя думкі і ўлоўкі, якія вы супраць мяне плецяце.
Вось, я ведаю думкі вашыя і намеры вашыя, каб нашкодзіць.
Вы скажаце: дзе дом князя, і дзе намёт, у якім жылі беззаконныя?
Бо вы кажаце: “Дзе дом шляхетнага, а дзе намёт бязбожніка?”
Хіба вы ня пыталіся ў вандроўнікаў і не знаёмыя зь іхнімі назіраньнямі,
Ці вы не пыталіся некага з падарожнікаў і словаў іхніх вы не зразумелі,
што ў дзень пагібелі літаваны бывае злодзей, у дзень гневу адводзіцца ўбок?
што ліхотнік захаваны ў дзень загубы і збаўлены ў дзень гневу?
Хто паставіць яму перад аблічча ягонае шлях ягоны, і хто аддасьць яму за тое, што ён учыняў?
Хто будзе дакараць яго за шляхі ягоныя? І за тое, што ён зрабіў, хто аднагародзіць яму?
Яго праводзяць да магілы і на яго магіле ставяць варту.
Яго прынясуць да магілы, і пра дамавіну ягоную задбаюць.
Салодкія яму камлыгі даліны, і за ім ідзе натоўп людзей, а тым, што ідуць перад ім, ліку няма.
Салодкімі яму будуць груды зямлі, бо за ім ідуць усе людзі, і перад ім — безьліч.
Як жа вы хочаце суцяшаць мяне пустым? У вашых адказах застаецца толькі мана.
Дык чаму ж вы надарма пацяшаеце, калі ў адказе вашым адзін падман?»
