Эклезіясціка 19 Эклезіясціка 19 разьдзел

¹ Работнік п’яніца не ўзбагацее; і хто грэбуе малымі рэчамі, памалу ўпадзе.

² Віно і жанчыны сапсуюць і разумных; і хто звяжацца з распусніцамі, прападзе: стане здабычай гнілля і чарвякоў.

³ Нахабная душа згубіць Госпада свайго; і будзе знята з ліку душа яго, і будзе пададзена ў вялікі прыклад.

⁴ Хто скора давярае — той легкадумны і будзе паніжаны; і хто грашыць супраць душы сваёй, хто яго апраўдае?

⁵ Хто цешыцца са злачыннасці — абняславіцца, а хто ненавідзіць напамін — будзе мець разбітае жыццё,

⁶ [Хто ацугляе язык свой — будзе жыць у супакоі, а хто ненавідзіць мнагаслоўе — усцеражэцца няшчасця.]

⁷ Ніколі не паўтарай слова ліхое і грубае, тады нічога не страціш.

⁸ Не кажы іх ані прыяцелю, ані ворагу, і калі ты даведаўся пра злачынства, не выкрывай,

⁹ бо пачуе ад цябе і будзе высцерагацца цябе і, як выкрывальніка граху, — будзе ненавідзець цябе.

¹⁰ Пачуў слова супраць блізкага свайго? Хай памрэ яно ў табе пры спадзяванні, што не разарве яно цябе.

¹¹ Неразумны будзе цярпець ад слова такую муку, як парадзіха — ад дзіцяці;

¹² Як страла, што ўваткнулася ў клуб цела, так слова ў сэрцы неразумнага.

¹³ Напамінай прыяцелю, каб часам не дапусціўся зла і не сказаў: «Не я зрабіў»; або калі зрабіў, каб зноў не паўтараў.

¹⁴ Напамінай блізкаму, каб часам не сказаў, і калі сказаў, каб часам не паўтарыў.

¹⁵ Напамінай прыяцелю, бо часта бывае паклёп,

¹⁶ ды не вер кожнаму слову. Ёсць той, хто грашыць языком, але не ад душы;

¹⁷ бо ці ёсць хто такі, каб не зграшыў сваім языком? Напамінай блізкаму перш, чым пагражаць яму будзеш,

¹⁸ ды дай месца закону Узвышняга. Усякая бо мудрасць — страх Божы, і ў ёй баяцца Бога, і ва ўсякай мудрасці — размяшчэнне Закону.

¹⁹ І не ёсць мудрасцю — веданне ліхоты, і няма парады ў разважнасці грэшнікаў.

²⁰ Ёсць хітрасць, і гэта праклён, і бывае неразумны, які не разбіраецца ў мудрасці.

²¹ Лепшы чалавек, не маючы мудрасці і ў якога не хапае розуму, але богабаязны, чым вялікага розуму, і такі, які пераступае праз закон Узвышняга.

²² Ёсць хітрасць вялікая, але ліхая.

²³ І ёсць такі, што адкідае ўдзячнасць, каб вынесці прысуд; ёсць такі, што выглядае прыгнечаным і зламаным душою, і нутро яго поўнае крывадушнасці.

²⁴ І ёсць такі, што прыкідваецца вельмі пакорным; і ёсць такі, хто апускае свой твар ды прыкідваецца, што не чуе: дзе яго не ведаюць, возьме верх над табой.

²⁵ Ды калі нястача сіл устрымае яго ад граху, дык, калі знойдзе магчымасць ліха рабіць, то зробіць злое.

²⁶ З выгляду пазнаецца чалавек, і са знешнасці аблічча пазнаецца разумны чалавек:

²⁷ склад цела, і адкрыццё зубоў пры ўсмешцы, і хада чалавека кажуць аб ім.

²⁸ Бывае напамін несвоечасовы, і асуджэнне, што аказваецца нядобрым; і бывае, што маўчыць, але ён разумны.