Эклезіясціка 44 Эклезіясціка 44 разьдзел

¹ Хвала бацькоў. Выхваляйма мужоў слаўных ды бацькоў нашых па іх паходжанні.

² Вялікую славу выявіў Госпад, веліч Сваю спрадвечную.

³ Гэта пануючыя па валадарствах сваіх, людзі вялікай улады і выдатныя сваёю разважнасцю, вешчуны прароцтваў,

⁴ якія кіруюць народам праз парады і вопыт запісу народаў; словы мудрасці ў іх навучэнні,

⁵ вынаходцы музычных мелодый і расказчыкі напісаных вершаў;

⁶ людзі багатыя і надзеленыя ўладаю, маючыя імкненне да мастацтваў, спакойна пражываючыя ў сваіх дамах.

⁷ Яны ўсе набылі славу ў родах народа свайго і ў днях сваіх цешацца пахваламі.

⁸ Некаторыя з іх, народжаныя, пакінулі імя для апавядання іх хвалы.

⁹ Ёсць і такія, што засталіся без памяці, загінулі, як быццам не жылі, і нарадзіліся, быццам не былі народжаны, так і сыны іх па іх.

¹⁰ Але ёсць і людзі міласэрныя, пабожнасць якіх не забыта.

¹¹ Трывае яна ў нашчадках іх, добрая спадчына — іх патомкі,

¹² і ў завяшчаннях засталося іх патомства;

¹³ і дзеці іх праз іх. Павек трывае патомства іх, і слава іх не спыніцца.

¹⁴ Целы іх у супакоі пахаваны, ды імя іх жыве з пакалення ў пакаленне;

¹⁵ пра мудрасць іх будуць апавядаць народы, і пра славу іх будзе гаварыць сход.

¹⁶ Гэнох быў мілы Богу і быў забраны ў рай, каб даць узор навяртання для народаў.

¹⁷ Ной аказаўся дасканалым і справядлівым, і ў час гневу стаў ён пагадненнем;

¹⁸ дзеля яго засталася рэшта на зямлі, калі наступіў патоп:

¹⁹ з ім заключаны былі вечныя прымірэнні, каб не магло быць знішчана патопам аніводнае цела.

²⁰ Абрагам — вялікі бацька многіх народаў, і ў яго славе не была знойдзена ніводная загана; ён захаваў закон Узвышняга, ды з ім заключыў Ён прымірэнне.

²¹ На целе яго заключыў прымірэнне, і ў выпрабаванні аказаўся ён верны.

²² Таму прысягай заручыўся яму, што ў яго патомстве будуць дабраславёныя народы, што размножаць яго, як пясок зямлі,

²³ і, як зоркі, узвысіць патомства яго, ды дасць ім спадчыну ад мора аж да мора і ад ракі аж да межаў зямлі.

²⁴ І дзеля бацькі яго Абрагама з Ізаакам учыніў тое ж самае.

²⁵ Дабраславенства ўсіх народаў даў яму Госпад і зацвердзіў прымірэнне з галавою Якубам.

²⁶ Прызнаў яго ў сваіх дабраславенствах, ды даў яму спадчыну і выдзеліў яму ўдзел у дванаццаці пакаленнях.

²⁷ І вывеў з яго чалавека міласэрнага, які знайшоў ласку на вачах усякага цела, —