Эклезіясціка 28 Эклезіясціка 28 разьдзел

¹ Хто хоча быць адпомшчаным, той знойдзе помсту ад Госпада, і грахі яго Госпад, захоўваючы, захавае.

² Адпусці блізкаму твайму крыўду, і тады табе па просьбе тваёй твае грахі будуць адпушчаны.

³ Калі чалавек на чалавеку будзе спаганяць злосць, як жа ў Бога будзе прасіць ён дапамогі?

⁴ Не мае ён міласэрнасці да чалавека, да яго падобнага, а як будзе прасіць аб адпушчэнні сваіх грахоў?

⁵ Сам, з’яўляючыся целам, спаганяе злосць: а даравання просіць у Бога? Хто будзе прасіць за яго злачынствы?

⁶ Памятай пра апошнія справы і перастань варагаваць,

⁷ памятай пра мардаванне ды смерць — і выконвай Яго прыказанні.

⁸ Памятай пра загады і не май злосці на блізкага.

⁹ Памятай пра запавет Узвышняга і даруй знявагу з боку блізкага.

¹⁰ Сцеражыся звадкі і паменшы грахі: бо чалавек гняўлівы пачынае звадку і грэшнік

¹¹ будзе непакоіць сяброў, ды паміж у супакоі жывучых заводзіць непрыязнасць.

¹² Паводле бо лясных дрэў — такі агонь гарыць, і паводле моцы чалавека — такі гнеў яго будзе, ды паводле багацця яго ўзнікне гнеў яго.

¹³ Гарачая спрэчка распаляе агонь, і гарачая звадка пралівае кроў, і язык, што дае пасведчанне, выклікае смерць.

¹⁴ Калі будзеш дзьмухаць на іскру, яна загарыцца, быццам агонь; і калі плюнеш на яе, яна патухне: адно і другое выходзіць з вуснаў тваіх.

¹⁵ Пляткар і крывадушнік хай будзе пракляты, многіх бо, жывучых у згодзе, загубіў.

¹⁶ Трэці язык — многіх узрушыў і разагнаў з народа ў народ;

¹⁷ збурыў умацаваныя багатыя гарады і перавярнуў дамы магнатаў;

¹⁸ дужыя народы знішчыў, ды мужныя народы аслабіў.

¹⁹ Трэці язык выгнаў жонак ад мужоў і пазбавіў іх трудоў іх.

²⁰ Хто слухае яго, не будзе мець супакою і не будзе мець прыяцеля, з якім адпачыў бы.

²¹ Удар бізуна выклікае сіняк, а ўдар языка зломіць косці;

²² шмат пападала ад ляза меча, але не столькі, колькі загінула праз свой язык.

²³ Шчасны, хто ўхаваўся ад яго, хто не патрапіў на злосць яго, ды хто не цягнуў ярмо яго, ды не быў звязаны яго путамі.

²⁴ Ярмо бо яго — ярмо жалезнае, і путы яго — путы медныя.

²⁵ Смерць яго — смерць самая страшная, і нават пекла лепшае, чым ён.

²⁶ Не будзе мець улады над справядлівымі, ды ад полымя яго яны не згараць;

²⁷ тыя, што пакідаюць Бога, трапяць у яго, і загарыцца ён у іх ды не патухне, і, быццам леў, будзе на іх выпушчаны, і, як барс, разарве іх.

²⁸ Агарадзі вушы свае цернямі ды не слухай ліхога языка і вуснам сваім зрабі дзверы і засаўкі.

²⁹ Звяжы золата тваё і срэбра тваё, ды словам сваім зрабі вагу і моцнае акілзанне — вуснам сваім.

³⁰ І глядзі, каб часам не хістаўся язык, ды каб ты не ўпаў на віду ворагаў, цікуючых на цябе, і каб тваё падзенне не было смяротным.