Эклезіясціка 42 Эклезіясціка 42 разьдзел

¹ І будзеш сапраўды сціплы, і знойдзеш ласку ва ўсіх людзей. Саромся гэтага ўсяго: граху пры звяртанні ўвагі на асобу;

² адварочвання ад закону Узвышняга і прымірэння; прысуду, які апраўдвае нават бязбожнага;

³ неразрахавання з сябрам і чужынцам і непрадстаўлення спадчыны чужынцу;

⁴ недакладнасці ў вазе і шалях, у заробку вялікім або малым;

⁵ пошуку сваёй карысці пры куплі і продажы; паблажлівасці ў выхаванні дзяцей і пускання крыві з бакоў нядбайнага нявольніка.

⁶ Адносна ліхой жонкі добрая ёсць пячаць; замыкай на ключ, дзе многа ёсць рук,

⁷ і калі што выдаеш, — выдавай у ліку і вазе; а ўсё, што даеш і прымаеш, — занатуй.

⁸ Не саромся настаўляць неразумнага і дурня, і састарэлага, які асуджаецца за распусту; і будзеш выхаваны ў праўдзе і прызнаны ўсімі людзьмі.

⁹ Дачка для бацькі — гэта схаваная ад іншых бяссонная ноч, клопат пра яе адымае сон: у маладосці яе, каб не стала часам распуснай, а ўзятая замуж, каб не была зненавіджана;

¹⁰ каб не спаганілася ў сваім дзявоцтве, ды бацькам сваім не стала цяжарам; каб, будучы заручанай мужам, часам не збегла, або каб, будучы замужняй, не аказалася няплоднай.

¹¹ Над бессаромнай дачкой узмацні нагляд, каб калі не выставіла цябе на пасмешышча ворагам, на абмову ў горадзе і ўпіканне людзей і каб не асароміла цябе перад мноствам народа.

¹² Хай не паказвае хараства ніводнаму мужчыне, ды між жанчынамі хай не прабывае;

¹³ бо як з адзення выходзіць моль, так і з жанчыны — пераваротнасць жанчыны.

¹⁴ Лепш бо злачыннасць мужчыны, чым ласкавая жанчына, і жанчына, якая сароміць, — гэта ганьба.

¹⁵ Такім чынам, успамяну цяпер пра справы Госпадавы і, што я ўбачыў, раскажу: у словах Госпадавых — справы Яго, і сталася рашэнне па волі Яго.

¹⁶ Як сонца, што свеціць, глядзіць на ўсё, так хвала Госпада напаўняе Яго творы.

¹⁷ Святыя Госпадавы не могуць расказаць пра ўсе Яго цуды. Узмацніў Госпад войскі Свае, каб усталявалася хвала Яго.

¹⁸ Ён прасачыў бяздонне і сэрцы людскія, і выкрыў іх хітрасці.

¹⁹ Бо Госпад пазнаў усе веды і паглыбіўся ў пячаць веку, абвяшчаючы тое, што мінула і што мае прыйсці, ды адкрывае Ён сляды таемных рэчаў.

²⁰ Не пройдзе міма Яго ніводная думка, ды не скрыецца ад Яго ніводная гаворка.

²¹ Ён упарадкаваў вялікія падзеі мудрасцю Сваёй, адзін бо Ён перад вякамі і спакон вякоў; ані павялічваецца,

²² ані змяншаецца і не патрабуе нічыёй парады.

²³ Якія жаданыя ўсе Яго справы і быццам іскра глядзяць.

²⁴ Усе яны жывуць і трываюць у векі вечныя, і ў кожнай патрэбе ўсе Яму паслухмяныя;

²⁵ усе падвойныя, адно супраць аднаго, і не зрабілі ніякай крыўды,

²⁶ адзін аднаго ўмацоўвае дабром; ды хто насыціцца, гледзячы на Яго славу?