Эклезіясціка 48 Эклезіясціка 48 разьдзел

¹ Затым з’явіўся Ілля прарок, як агонь, і слова яго гарэла, як светач.

² Ён навёў на іх голад і сваёю руплівасцю зменшыў лік іх.

³ Словам Госпадавым зачыніў неба, і з неба тры разы скінуў агонь.

⁴ Як праславіўся ты, Ілля, сваімі цудамі! Ды хто можа з табою зраўнавацца ў славе?

⁵ Ты, што ўваскрэсіў памерлага ад смерці і з апраметнай словам Госпада;

⁶ ты, што давёў цароў да загубы і славутых скінуў з іх ложка і лёгка зламаў іх уладу;

⁷ ты, што пачуў на Сінаі прысуд пакарання, і на Гарэбе — прысуды помсты;

⁸ ты, што намасціў цароў на адплату і паставіў прарокаў, пераемнікаў па сабе;

⁹ ты, што схоплены быў віхорам агню і на павозцы з агністымі коньмі; —

¹⁰ пра цябе напісана, што ты прызначаны на часы, каб уцішыць гнеў Госпада перад абурэннем, каб павярнуць сэрца бацькі да сына, ды ўзнавіць пакаленне Якуба.

¹¹ Шчасныя тыя, што цябе бачылі, ды якія ў прыязні тваёй паснулі;

¹² Бо і мы жыць напэўна будзем, а па смерці не будзе імя наша такое.

¹³ А Ілля быў закрыты віхорам, і Элісэй быў напоўнены яго духам. У сваіх днях не баяўся кіраўніка, і ніхто не перамог яго ўладаю;

¹⁴ і не перамагло яго нічыё слова, і па смерці яго праракавала яго цела.

¹⁵ Пры жыцці сваім чыніў ён цуды, і ў смерці зрабіў ён дзіўныя рэчы.

¹⁶ Нягледзячы на ўсё гэта народ не навярнуўся і не адступіў ад грахоў сваіх, таму былі выкінуты з сваёй зямлі ды расцярушаны па ўсёй зямлі;

¹⁷ і засталося вельмі мала народа, і князь у доме Давіда.

¹⁸ Некаторыя з іх рабілі тое, што падабалася Богу; іншыя ж павялічвалі грахі.

¹⁹ Эзэхія ўмацаваў свой горад, і ўвёў у сярэдзіну яго ваду, і прабіў жалезам скалу, і пабудаваў вадаём.

²⁰ У яго дні прыбыў Санхэрыб, і паслаў рабсацэна, і адышоў, і падняў руку сваю на Сіён, і стаўся пыхлівым у ганарыстасці сваёй.

²¹ Тады задрыжэлі сэрцы і рукі іх, і ахапіў іх боль, як нараджаючых жанчын,

²² і прызвалі міласэрнага Госпада, выцягваючы свае рукі да Яго, і Святы хутка выслухаў кліч іх.

²³ І не помніў [Госпад] грахоў іх, і не аддаў іх ворагам іх, але ачысціў іх праз Ісаю, святога прарока.

²⁴ Паразіў лагер асірыйцаў і выгубіў іх анёл Яго.

²⁵ Бо Эзэкія рабіў тое, што падабалася Богу, ды пайшоў мужна дарогай Давіда, бацькі свайго, якую даручыў яму прарок Ісая, вялікі і верны ў сваім бачанні.

²⁶ У яго дні сонца адступіла назад, і прадоўжыў цар жыццё.

²⁷ Вялікім духам убачыў будучыню ды пацешыў сумуючых на Сіёне; абвясціў, што мае быць да канца вякоў,

²⁸ ды таямніцы перад тым, як здзейсніліся.