1 Кіраўніку хору, Ідуфуму. Псалом Давіда.
2 Я сказаў: «Буду зважаць на шляхі мае, каб не зграшыць языком маім». Я паставіў ахову вуснам маім, калі грэшнік стаў перада мною.
3 Анямеў я, і ўпакорыўся, і нават пра добрае маўчаў, і боль мой аднавіўся.
4 Сэрца маё ўва мне сагрэлася, і ў думках маіх агонь запалаў, і я сказаў языком маім:
5 «Дай мне, Госпадзе, пазнаць мой канец і лік дзён маіх — які ён, — каб я ведаў, колькі мне засталося».
6 Вось Ты адмераў пядзямі дні мае, і істота мая як нішто перад Табою: насамрэч марнасьць усё, кожны жывы чалавек.
7 Сапраўды, чалавек ходзіць, як прывід, дарэмна мітусіцца, зьбірае скарбы і ня ведае, для каго зьбірае іх.
8 І цяпер хто мой чаканы? Ці ня Госпад? І істота мая ад Цябе ёсьць.
9 Выбаў мяне ад усіх беззаконьняў маіх: Ты аддаў мяне бяздумнаму на зьдзек.
10 Я анямеў і вуснаў маіх не раскрываў, бо гэта Ты так учыніў.
11 Адхілі ад мяне ўдары Твае, бо гіну ад моцы рукі Тваёй.
12 Дакорамі за правіны Ты выпраўляў чалавека і скрышыў, быццам павуціньне, душу яго. Насамрэч дарэмна мітусіцца кожны чалавек.
13 Пачуй, Госпадзе, малітву маю і просьбу маю, зьвярні ўвагу на сьлёзы мае; не маўчы, бо я прыхадзень у Цябе і паломнік, як і ўсе бацькі мае.
14 Дай палёгку мне, каб я адпачыў перш, як мне адысьці, і ўжо ня будзе мяне.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Псалтыр Давіда, псальм 38
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.