1 Чаму стаіш воддаль, Госпадзе, хаваешся ў часе напасьці?
2 Праз сваволю бязбожнікаў мусіць палохацца ўбогі; пападаецца на хітрыках, што яны павыдумлялі.
3 Бо выхваляе бязбожнік, што яму жадаецца, грабежца пахваляе і разам зьняважае Госпада.
4 Бязбожнік у пысе сваёй пагарджае Госпадам: Ня ўзышча! Няма Бога! — вось усе думкі ў яго.
5 Што ён пачынае, усё ручыць яму; суды Твае высака ад яго аддалёныя; на ўсіх сваіх ворагаў грэбліва дзьмухае ён.
6 Ён гаворыць у думцы сваёй: Ніколі я не пахіснуся, з роду ў род у бяду не пападуся.
7 Вусны ягоныя поўны праклёнаў, крывадушнасьці й зьдзеку; пад языком у яго — мука й пагібель.
8 Ён сядзіць у засадзе на пазадворках, украдня забівае нявінных; вочы ягоныя сочаць за нешчасьлівым,
9 ён падпілноўвуе ў засадзе, быццам леў у гушчары сваім; сочыць, каб улавіць убогага; хапае гаротніка, уцягваючы яго ў свае сеці;
10 ён туліцца к зямлі, падкрадаецца, і ад моцы ягонае гіне многа нешчасьлівых.
11 Ён кажа ў сэрцы сваім: Бог забыўся, закрыў аблічча Сваё, ня ўбачыць ніколі!
12 Паўстань, Госпадзе Божа! Узьнімі руку Тваю, не забывайся аб прыгнечаных!
13 Чаму бязбожнік зьняважае Бога, кажучы ў сэрцы сваім: Ты ня ўзышчаш!?
14 Ты-ж бачыў гэта! Бо Ты пазіраеш на муку й гора, каб узяць у руку Сваю. Табе пакідае іх нешчасьлівы; Ты — помач сіраце.
15 Зламай руку бязбожніку, прыпомні нягодніку беззаконьне ягонае, каб болей яго не знайсьці!
16 Госпад — Цар навекі, назаўсёды; пагане счэзнуць із зямлі Яго.
17 Ты чуеш пажаданьні пакорных, Госпадзе! Ты ўмацняеш сэрцы ім, Ты схіляеш вуха Тваё,
18 каб даць справядлівасьць сіраце і прыгнечанаму. Няхай людзі сьмяротныя адгэтуль не палохаюцца больш на зямлі!
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Кніга Псальмаў, псальм 10
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
Public Domain — народны здабытак.
Лукаш Дзекуць-Малей, Антон Луцкевіч.
© 1931, 1948; у 1985, 1991 унесены праўкі.