Псальмы 50 Псальм 50 (49)

¹ Псальм Асапа.
Бог над багамі, Госпад прамовіў і кліча зямлю ад усходу сонца да захаду яго.

² З Сыону, вяршыны хараства, зазьяў Бог.

³ Надыходзе наш Бог і не маўчыць: перад Ім — агонь пажыраючы, навакол Яго — бура страшэнная.

⁴ Ён кліча неба, што ўверсе, і зямлю на суд народу Свайго:

⁵ Зьбярэце ка Мне сьвятых Маіх, што Мой запавет прынялі пры ахвяры!

⁶ І нябёсы тады справядлівасьць Яго абвясьцілі, бо Судзьдзя гэты — Бог. (Зэля)

⁷ Слухай, народзе Мой: Я гаварыціму. Я буду сьведчыць проці цябе, Ізраілю; Госпад, твой Бог, — гэта Я!

⁸ Не за ахвяры твае буду карыці цябе: цэлапаленьні твае заўсёды ёсьць прада Мною!

⁹ Не хачу Я валоў браць з дому твайго, ані казлоў із абораў тваіх,

¹⁰ бо Мае ўсе зьвяры ў лясох ды скаціна, што тысячмі ходзіць па горах.

¹¹ Ведаю Я ўсе птушкі ў гарах дый усё, што жывець у палёх.

¹² Калі-б згаладаўся Я, дык табе-б Я таго не казаў, бо Мая ўся зямля дый усё, што яе напаўняе.

¹³ Ці-ж Я ем мяса валоў або п’ю кроў ад казлоў?

¹⁴ Богу ў ахвяру падзяку аддай, і Ўсявышняму дасі абяцанае табой.

¹⁵ І кліч Мяне ў дзёнь няшчасьця: Я спасу цябе, і славіць будзеш Мянё.

¹⁶ А да бязбожніка Бог гавора: Нашто пералічаеш пастановы Мае і ў вусны бярэш запавет Мой,

¹⁷ а ў той час ненавідзіш паслухмянасьць і словы Мае за сябе кідаеш?

¹⁸ Бачучы злодзея, ты з ім зыходзіўся й вёў сяброўства з распусьнікамі.

¹⁹ Вусны свае расчыняў ты дзеля абмовы, і язык твой здраду сплятаў.

²⁰ Ты сядзіш і супраць брата твайго нагаварваеш, абмаўляеш і ганьбуеш сына маткі тваёй.

²¹ Гэтак ты рабіў, а Я маўчаў. Дык здалося табе, што Я гэткі самы, як ты! Але Я пацягну цябе да адказу і пастаўлю гэта перад вочы табе.

²² Зразумейце гэта вы, што Бога забываеце, каб Я не злавіў вас, бо ня будзе каму ратаваць вас.

²³ Той, што прыносе ў ахвяру падзяку, той славіць Мяне; і хто жыве беззаганна, спасеньнем Божым усьцешаны будзе.