1 Кіраўніку хору із сыноў Карэявых: псальм.
2 Чуйце гэта, усе народы! Зважайце ўсе, што жывеце ў сусьвеце!
3 Усе вы сыны чалавечыя — і багачы, і ўбогія.
4 Вусны мае мудрае кажуць, думкі-ж сэрца майго — развага.
5 Прыхілю вуха маё да прыповесьці, пад ігру гусьляў выкрыю загадку маю:
6 чаму мне палохацца ў дні няшчасьця, калі абступае мяне беззаконьне напасьнікаў маіх,
7 якія на сілы свае спадзяюцца ды множствам багацьця свайго нахваляюцца?
8 Ніхто выкупіць брата ня можа і даць за яго выкуп Богу,
9 (лішне дорага была-б цана за іх душу, дык навекі зрачыся гэтага мусіць),
10 каб жывы ён навекі астаўся ды ня ўгледзіў магілы.
11 Кожны бачыць: паміраюць мудрыя, і дурны ды шалёны разам прападаюць ды іншым багацьце сваё пакідаюць.
12 Магілы — памешканьне ім па век векаў, дамы ім на ўсенькую прышласьць, хаця-ж бы яны сваім імем назвалі цэлыя землі.
13 І чалавек у чэсьці доўга трываці ня будзе: ён да жывёлы падобны, што назарэз.
14 Гэткі лёс пэўных сябе і тых, каму словы іх даспадобы:
15 як авечкі, яны ў край сьмерці зыйдуць; сьмерць пасьвіць іх будзе; і нараніцы будуць на іх паляваць справядлівыя; сіла іх вычарпецца, магіла — жыльлё ім.
16 Маю-ж душу нызваліць Бог спад улады сьмяротнай краіны, бо Сам мяне прыйме.
17 Не абурайся, калі хто багацее, калі множыцца слава дому ягонага:
18 бо, як памрэ, нічога ня возьме з сабой із таго, і слава яго ня пойдзе за ім,
19 хаця-б за жыцьця душы ён сваей патураў, і людзі хвалілі цябе, калі добра рабіў для сябе.
20 Але ён пойдзе да роду айцоў сваіх, што не пабачаць ніколі сьвятла.
21 Чалавек у славе, ды без развагі, падобны да жывёлы, што назарэз.
Каментары ці зноскі:
* Зэля — гэта знак музычны, быццам сгеsсеndо; ён паказуе, што музыка, якая ціха падыгрывае, павінна зайграць мацней і адзначыць гэтым канец адрыўку, або заканчэньне песьні.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Кніга Псальмаў, псальм 49
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
Public Domain — народны здабытак.
Лукаш Дзекуць-Малей, Антон Луцкевіч.
© 1931, 1948; у 1985, 1991 унесены праўкі.