1 Багаслаў, душа мая, Госпада! Госпадзе, Божа мой, Ты вялікі назьдзіў! У веліч і красу апрануўся Ты!
2 Сьвятлом, быццам шатай, ахўтаўся Ты, нябёсы раскінуў, як палотны шатра.
3 Харомы Тваі Ты паставіў над водамі, хмары ў воз для Сябе абяртаеш, на ветравых крыльлях Ты ходзіш.
4 Ты робіш вятры пасланцамі Тваімі, служкамі Тваімі — агонь, што палае.
5 Ты паставіў зямлю на слупох яе, і ня можа яна пахіснуцца навекі.
6 Бяздоньнямі, як шатай, пакрыў Ты яе; панад горамі воды стаялі.
7 Прад пагрозай Тваёй уцякалі яны, перад гукам грымотаў Тваіх адступаліся.
8 Паўзьнімаліся горы, западалі даліны — на месцы, што Ты ім назначыў.
9 Ты паклаў ім мяжу, праз якую ня могуць ступіць; ім нельга ізноў пакрыці зямлю.
10 Із крыніц пасылаеш патокі ў даліны: цякуць яны паміж гораў;
11 пояць яны ўсіх зьвяроў палявых, праганяюць дзікія аслы сваю смагу.
12 Над імі жывуць нябесныя птахі, праз вецьце голас свой падаюць.
13 З вышыні Тваяе Ты поіш горы; пладамі тварэньня Твайго зямля насычаецца.
14 Ты ўзрашчаеш травы для скаціны й расьліны людзям на карысьць, каб збожжа з зямлі вырастала
15 і віно, што сэрца людзям весяліць, і алей, ад якога твар іх блішчыць, і хлеб, што чалавёку сэрца пасілкуе.
16 Насычаюцца дрэвы Гасподнія, кедры Лібанскія, якія Ён насадзіў;
17 на іх птушкі гнязьдзяцца, і бусел дамок свой на кіпарысе знайшоў.
18 Высокія горы — для сарнаў прытулішча, абрывы скалаў — для трусікаў.
19 Ён месяц стварыў вызначаць часы пэўныя; сонца захад свой ведае.
20 Як Ты цемру раскінеш, і ноч наступае, дык у ёй варушацца ўсё зьверы лясныя.
21 Рыкаюць львяняты аб дабычу сваю, просячы ў Бога пажывы сабе.
22 А сонца ўзыйдзе, дык хаваюцца яны і ў логвах сваіх залягаюць.
23 Чалавек-жа выходзе на дзела сваё й на работу сваю аж да вечара.
24 Як-жа многа, о Госпадзе, твораў Тваіх! Усё Ты прамудра стварыў, зямля поўна тварэньняў Тваіх.
25 Вось мора: вяліка яно ды шырока на абодва бакі; у ім варушыцца безьліч жывёлін малых і вялікіх;
26 караблі па ім ходзяць, Левьятан, якога стварыў Ты гуляць у ім.
27 Усе яны ждуць на Цябе, каб даў Ты ім есьці ў свой час.
28 Ты даеш ім, яны падбіраюць; Ты разгартаеш руку Тваю, і яны дабром насычаюцца.
29 Ты хаваеш аблічча Тваё, і жах іх зьнімае; дух адымаеш у іх, і здыхаюць яны ды ў пыл назад абяртаюцца.
30 Пашлеш Твайго духа, і творацца ячы, і аблічча зямлі Ты абнаўляеш.
31 Слава Госпада навекі трывае, Госпад рады з твораў Сваіх.
32 На зямлю Ён зірне, і яна дрыжыць; да гор дакранецца, і яны дымяцца.
33 Буду пяяць я Госпаду ўсё жыцьцё маё; выслаўляць буду Бога майго, пакуль жыці буду.
34 Няхай будзе прыемна Яму мая песьня! І ўзьвесялюся я ў Госпадзе.
35 Няхай грэшнікі счэзнуць з зямлі, няхай больш ня будзе бязбожнікаў! Багаслаў, душа мая, Госпада! Альлілуя!
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Кніга Псальмаў, псальм 104
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
Public Domain — народны здабытак.
Лукаш Дзекуць-Малей, Антон Луцкевіч.
© 1931, 1948; у 1985, 1991 унесены праўкі.